🌉 Stolica Na Południe Od Morza Kaspijskiego

MORZA KASPIJSKIEGO: najświeższe informacje, zdjęcia, video o MORZA KASPIJSKIEGO; Kaspijski gaz już płynie do Europy. Oddano do eksploatacji gazociąg TAP

Kolej biegnąca u stóp Kaukazu, która połączy Europę z Azją, ma wyrwać skonfliktowany region z marazmu. Dynamit przyjechał z ankary. Dziesięć ton toczyło się tu dwa dni. Ciężarówka wspina się ostrożnie po krętych drogach 760 m w górę, a zachmurzone słońce sprawia, że pokryte lodem pola przypominają wzburzone morze. Tę niedostępną krainę w północno-wschodniej Turcji wkrótce przetnie linia kolejowa. Arslan Ustael czeka na dynamit wśród śniegu, przy temperaturze spadającej nocą do minus 40OC. 30-letni inżynier pracuje przy budowie kolei Baku–Tbilisi–Kars (w skrócie BTK) nazwanej Żelaznym Jedwabnym Szlakiem, który ma połączyć bogaty w ropę region Morza Kaspijskiego z Turcją i dalej z Europą. Górzysty pas lądu o długości 1,2 tys. km ciągnący się od Morza Czarnego po Kaspijskie zwany jest Kaukazem. Zanim kraina została wchłonięta przez Rosję, Kaukaz odgrywał ważną rolę jako trasa tranzytowa między Europą a Azją. To tędy przebiegał Jedwabny Szlak. Przez wieki dostanie się znad jednego morza nad drugie wymagało przepłynięcia z Morza Azowskiego w górę rzeki Don, przetaszczenia łodzi lądem, a potem zwodowania ich na Wołdze wpadającej do Morza Kaspijskiego. Dopiero w XIX w. Rosjanie wybudowali linie kolejowe umożliwiające sprawniejsze podróżowanie po tym Jedwabny Szlak otworzy nowy rozdział w historii regionu. Po upadku ZSRR w 1991 r. nowe republiki południowego Kaukazu – Gruzja, Armenia i Azerbejdżan – odzyskały strategiczne znaczenie na arenie międzynarodowej. Zachodnie rządy i naftowe korporacje rzuciły się do układania rur, by pompować gaz i ropę z bogatych złóż nad Morzem Kaspijskim do Europy. Dziś rurociągi już działają, ale linia kolejowa BTK wciąż jest w budowie. Po jej ukończeniu (rok 2012) pociąg ruszy z Baku, stolicy Azerbejdżanu, przejedzie przez Tbilisi w Gruzji i skończy bieg w tureckim Turcji w tym przedsięwzięciu sygnalizuje powstanie nowych związków polityczno-gospodarczych w regionie uważanym za strefę wpływów Rosji. Tak jak rurociąg Baku–Tbilisi–Ceyhan (BTC) otwarty w 2005 r., a transportujący ropę z Baku do tureckiego miasta portowego Ceyhan nad Morzem Śródziemnym, linia BTK jest wynikiem sojuszu zawartego przez Turcję, Gruzję i Azerbejdżan. Sąsiadująca z nimi Armenia została rozmyślnie wykluczona z wartego 600 mln dol. projektu. Ten transportowy korytarz będzie alternatywą dla dotychczasowych tras – północnej przez Rosję lub południowej przez kierujący pracami nad budową tunelu na granicy turecko-gruzińskiej, w Trabzonie nad Morzem Czarnym zostawił dziewczynę, która nie była gotowa na przeprowadzkę na Kaukaz na dwa lata. Inżynier wzdycha, mieszając herbatę. Mężczyzna musi czasem wybierać. Dym spowija stołówkę. Przez okno widać kolejną zamieć. Podczas I wojny światowej 90 tys. tureckich żołnierzy czekało w tych górach na nadejście Rosjan. – Niektórzy zamarzli, nie oddawszy ani jednego strzału – mówi Ustael, po czym zabiera kask i rusza w stronę drzwi. Prace trwają całą dobę w trzygodzinnych dla Turcji jest to okres ciężkiej pracy i dyplomatycznych zabiegów. Turcy spoglądają z irytacją na Bułgarię i Rumunię, które już trafiły na europejskie salony, a ich zdaniem mają mniej rozwinięte gospodarki i są bardziej skorumpowane. Turcja, sojusznik NATO w czasie zimnej wojny, wciąż wyczekuje zaproszenia do Brukseli, które może nigdy nie nadejść. – Budzi to pytania o sprawiedliwość, żeby nie użyć mocniejszych słów – mówi N. Ahmet Kushanoglu, wyższy urzędnik odpowiedzialny za koleje. – Wzrok Turcji skierowany jest od dwóch wieków ku Zachodowi – ciągnie. Dzisiaj Turcja spogląda już na wschód, po to jednak, by stać się niezbędną dla Zachodu. Po otwarciu tunelu Marmaray pod Bosforem w Stambule w 2013 r. pociągi z Baku będą mogły dojeżdżać aż do Londynu. – Oczywiste jest, że z tej linii skorzysta też Europa – mówi Kushanoglu. Ostatnio Turcja stara się też poprawić stosunki z Armenią, swym wschodnim sąsiadem. W 1993 r. zamknęła granicę i zlikwidowała połączenia kolejowe z tym krajem w geście lojalności wobec muzułmańskiego Azerbejdżanu, swego bliskiego sojusznika. Chrześcijańska Armenia wspomagała wtedy Ormian zamieszkujących ich etniczną enklawę Górski Karabach w walce o oderwanie się od Azerbejdżanu. W zeszłym roku w Zurychu Turcja podpisała porozumienie z Armenią przynoszące poprawę stosunków i otwarcie granicy. Jednak Ormianie szybko zażądali, by Turcy uznali dokonaną na ich narodzie masakrę z 1915 r. za ludobójstwo, na co ci nie mogą się zdobyć. Zaczęli się za to domagać rozwiązania konfliktu narosłego w Górskim Karabachu. Skoro na spełnienie żadnego z tych postulatów w najbliższym czasie nie ma widoków, szansa na zgodę i zbliżenie obu krajów upadła zeszłej Ustaela drążą 4 m tunelu dziennie. Po ukończeniu prac będzie miał długość 2,4 km, biegnąc 396 m pod powierzchnią. Ustael mówi, że każdy usłyszy o jednym z najdłuższych tuneli w Turcji, co rozsławi jego nazwisko. – Wtedy może wyjadę do pracy do jakiegoś ciepłego kraju? – rozmarza się. Na razie jednak wolny czas inżynier spędza w Kars, leżącym 67 km na południe od granicy. Podróż do miasta zajmuje dwie godziny. Samochód toczy się wolno po oblodzonej górskiej drodze. Mija wsie rozrzucone po zboczach, minarety i kamienne chatki. W ślepiach żerujących przy drogach lisów odbijają się w reflektory aut. Miejscowa ludność wyemigrowała za chlebem na zachód. W opustoszałych osadach pozostali tylko ci najmniej mobilni i zaradni. Nad Kars, miejscem XIX-wiecznych bitew między Ormianami, Turkami i Rosjanami, wciąż góruje cytadela. Kobiety siedzą w domach. Mężczyźni przechadzają się miejscowym zwyczajem pod rękę, przystając co jakiś czas na szklaneczkę anyżowej raki, bo tego regionu nie obowiązuje ścisły zakaz spożywania alkoholu. Oblicze miasta może odmienić się po zakończeniu budowy BTK i otwarciu połączenia z Baku. Gubernator Ahmet Kara opowiada, jak kolej przyciągnie inwestycje i wpłynie na rozwój Kars. Za Karą wisi, a jakże, fotografia Mustafy Kemala Atatürka – pierwszego prezydenta Turcji, który zmienił Imperium Osmańskie w nowoczesny, świecki kraj, promując zachodni styl życia i zakazując noszenia w grubą kurtkę Ustael patrzy, jak wiertło wgryza się w ścianę tunelu. Ładowarka wiezie w stalowej paszczy tonę skalnych odłamków. Inżynier mówi, że chce mieć swój wkład w połączenie Wschodu z Zachodem. Kiedy na miejsce dociera dynamit, rozbawia go fakt, że wyprodukowano go w Chinach, czyli że już kiedyś tę granicę przekroczył. Ustael patrzy w głąb tunelu, w kierunku Gruzji. – Na złoto jeszcze nie natrafiliśmy – mówi żartem. Kamienie wysypują się z łychy ładowarki do ciężarówki, a hałas zagłusza naszą rozmowę. w achalkalaki też nie ma złota. Pagórki wokół miasta w południowej Gruzji nie skrywają żadnych metali szlachetnych. Pracy również nie ma. To tu kończą się tory starej linii kolejowej biegnącej z Tbilisi. Od tego miejsca położone zostanie 95 km nowych torów drogą na południe przez tunel Ustaela do Kars. Dodatkowo 120 km starej linii kolejowej przejdzie modernizację. Prace rozpoczną się po roztopach. Achalkalaki leży w Gruzji, lecz większość jego mieszkańców to Ormianie żyjący w skrajnej biedzie. Tutejsze fabryki zamknięto po upadku ZSRR, a maszyny i majątek zostały rozprzedane i rozkradzione. Po zlikwidowaniu kołchozów ziemia zarosła chwastami. Chuligani ogołocili instalacje z aluminiowych i miedzianych elementów, sprzedając złom w Iranie i Turcji. Na miejscu pracy nie ma, więc mężczyźni jeżdżą do Moskwy, gdzie zakładają kombinezony sprzątaczy ulic. Niewielu mieszkańców Achalkalaki i pobliskiego regionu Samcche-Dżawachetii mówi po gruzińsku, a w szkołach nie ma nauczycieli, którzy mogliby tego języka uczyć. W latach 90. krążyły pogłoski, że Dżawachetia może być kolejnym regionem Gruzji, który planuje secesję śladem Abchazji czy Osetii Południowej, które ogłosiły niepodległość, lecz nie zostały uznane przez społeczność międzynarodową. Dzisiaj Gruzja liczy na to, że BTK pomoże uzdrowić gospodarkę i włączy kłopotliwą ormiańską enklawę w życie lazarew handluje na bazarze w Achalkalaki. Kupuje ziemniaki od rolnika, wymienia je na mandarynki, które z kolei sprzedaje za 40 tetri za kilo. Chciałby jednak pracować na kolei. – Jestem mechanikiem. Handlowanie mandarynkami rujnuje moją psychikę – mówi. Stoi przed otwartym bagażnikiem moskwicza, w którym piętrzy się stos owoców. Lazarew ma 58 lat i tyle zębów, że może żuć tylko miękkie cytrusy. Ma dwoje małych dzieci, a w kieszeni kurtki pobrzękuje kilka Lazarew pojechał w dwugodzinną podróż do Karcachi, żeby zgłosić się do pracy przy budowie kolei, wykonawca odprawił go z kwitkiem. Odwiedził tworzące się na obrzeżach Achalkalaki obozowisko zasiedlone przez doświadczonych robotników z Turcji i Azerbejdżanu. – Nie możesz kierować koparką Komatsu, bo nie znasz gruzińskiego – usłyszał. Warunki życia w Gruzji od czasu objęcia prezydentury przez Michaiła Saakaszwilego poprawiły się, także zdaniem mieszkańców Achalkalaki. Pod rządami Eduarda Szewardnadzego prąd włączano im na pięć godzin, w dodatku nocą, co wystarczało na upieczenie chleba na rano. Poziom życia był tragiczny: drogi w fatalnym stanie, drewno wydzielano w racjach ledwo wystarczających na przeżycie w mroźnych miesiącach. Dzisiaj jest już kilka dobrych dróg i elektryczność dostępna cały dzień. W Achalkalaki często jest zimno w domach, a długotrwały stres powstrzymuje ludzi przed wychodzeniem na jako państwo ma 19 lat i właśnie przechodzi burzliwy okres dojrzewania. Siedem lat temu rewolucja róż wywołała u wielu młodzieńcze aspiracje. Członkostwo w NATO. Wejście do Unii Europejskiej. Utemperowanie zbuntowanych regionów Abchazji i Osetii Południowej. Naprawa stosunków z Rosją. Saakaszwili chciał mieć wszystko, i to szybko. I gdyby nie północny sąsiad Gruzji, prawdopodobnie już by to od dawna czuli się uprawnieni do kontroli nad Gruzją, bo to dzięki Rosji w XIX w. gruzińska szlachta połączyła siły, tworząc z wielu księstw jedną całość – chrześcijańską enklawę w regionie zdominowanym przez ottomańskich Turków i Persów. Rosja czuje się emocjonalnie związana z romantyczną ziemią rozsławioną przez Puszkina i Tołstoja. Lecz ta łaskawość to kwestia punktu widzenia. Po próbie przejęcia Gruzji przez Aleksandra I w 1801 r. wdowa po gruzińskim królu przywitała wysłannika cara ciosem sztyletu w serce. Wieloletni konflikt między Rosją a Gruzją latem 2008 r. zaowocował wojną. W jej wyniku Rosja uznała niezależność od Gruzji Osetii Południowej i Abchazji. Wydarzenia te pokazały, że małe niezadowolenie w newralgicznym regionie może przeistoczyć się w globalną rozgrywkę. Unia Europejska i USA nie były skłonne do interwencji w czasie konfliktu. Od wojny prozachodnia polityka Gruzji przystopowała. Mimo że w marcu ponownie otwarto granicę, napięcie między państwami nie opada. Gruzja znajduje się w kiepskim położeniu geograficznym, choć teraz to usytuowanie może okazać się jej walorem. NATO widzi w południowym Kaukazie nowy korytarz dostaw na wojnę w Afganistanie, odkąd ataki terrorystyczne w listopadzie 2008 r. zagroziły bezpieczeństwu dotychczasowego, wiodącego przez Przełęcz Chajberską w Pakistanie. Dla Turcji Gruzja pozostaje istotnym partnerem handlowym i bramą do Azji Środkowej. Armenia i Rosja nie mogą prowadzić wymiany handlowej bez przekraczania gruzińskiej granicy. Z kolei Azerbejdżan potrzebuje Gruzji, by dostać się nad morze, dzięki czemu do budżetu tej ostatniej co roku wpływa 65 mln dolarów opłat za jest małym graczem dysponującym żetonami o niskich nominałach. Dlatego możliwe jest, że największym wpływem budowy Żelaznego Jedwabnego Szlaku na jej gospodarczą sytuację będzie niezadowolenie dynamicznych miast portowych Batumi i Poti. Gdyby okazało się, że dzięki kolei Turcja świetnie sobie radzi ze spedycją towarów, porty nie będą miały pracy. Mimo to Gruzja liczy na korzyści polityczne i ma nadzieję, że w przypadku kolejnego konfliktu z Rosją państwa europejskie zaprotestują, jeśli ważny szlak transportowy przez południowy Kaukaz zostanie domek Lazarewa zbudowano w 1850 r., w czasach twardych rządów Mikołaja I. Dach się opuścił i lada dzień może się zapaść kompletnie. Mężczyzna nie ma pieniędzy na naprawę. On i jego rodzina żyją z 90 lari (ok. 150 zł) emerytury matki Lazarewa. Mimo to gdy do domu przychodzą goście Liza, żona Grigorija, stawia na stole wszystko, co akurat ma do jedzenia. Córka Gohar ćwiczy gamę na starym pianinie. Lazarew rozpacza nad fiaskiem starań o pracę na kolei i ciężkim losem, ale po cichu, żeby rodzina nie słyszała tych utyskiwań. Idzie do szafy, szuka w niej czegoś i wraca do stołu. W ręku trzyma wypłowiały pagon porucznika inżyniera w szeregach rosyjskiej służby granicznej. – Mój dziadek służył u Mikołaja II. Budował drogi do Achalciche i Batumi – mówi z rzadko goszczącym na jego obliczu uśmiechem. W tej chwili gaśnie światło. W Achalkalaki wyłączono prąd i rodzina Lazarewów cichnie, słychać już tylko zachwyca głównie światłami. W ciągu ostatnich trzech lat bulwar Neftcziler Prospekt wzbogacił się o wiele luksusowych sklepów z oknami wychodzącymi na Morze Kaspijskie, oferujących wszelkiego rodzaju wykwintne dobra. W ciągu pięciu lat, odkąd rurociąg BTC zaczął pompować ropę z Morza Kaspijskiego i pieniądze do budżetu, gospodarka Azerbejdżanu zanotowała stuprocentowy ogłoszeniu planów budowy Żelaznego Jedwabnego Szlaku przez byłego prezydenta Turcji Süleymana Demirela pod koniec lat 90. zainteresowane strony zabiegały o pozyskanie zagranicznych funduszy na inwestycję. Diaspora ormiańska zablokowała jednak te działania, przekonując opinię publiczną, że wytyczona trasa linii kolejowej, podobnie do trasy rurociągu, była karą za sytuację w Górskim Karabachu. Waszyngton, Unia Europejska i Bank Światowy umyły ręce. Gdy w 2005 r. odkręcono kurek z ropą, niechęć międzynarodowych instytucji finansowych przestała mieć znaczenie. Dzisiaj Azerbejdżan stać na samodzielne finansowanie budowy swojej części BTK. Może już też udzielić sąsiadom pożyczki w wysokości kilkuset milionów dolarów na ich część projektu, i to na przyjacielskich stał się islamską republiką parlamentarną w 1918 r. i cieszył się tym statusem przez kilka lat. Od upadku ZSRR trudno jednak dostrzec dowody tej tradycji. W Baku niełatwo o minaret czy uczciwe wybory, choć ze znalezieniem bentleya problemu nie będzie. Dobrobyt i prawa obywatelskie nie muszą iść w parze. Zwłaszcza w kraju bogatym w złoża ropy kuszące jest skupienie się na tym pierwszym kosztem drugiego. Kuszące tym bardziej, że świat ropy z Baku bardzo potrzebuje. Sprawiedliwość społeczna nie stanowi tematu publicznej debaty w Azerbejdżanie. Ważniejsza dla osób u władzy jest świadomość, że ten mały naród zdołał przetrwać w niezwykle trudnym sąsiedztwie. Jak powiedział jeden z oficjeli: – Optymiści mieszkają w Gruzji, ci, którzy nieustannie narzekają – w Armenii, zaś ojczyzną realistów jest Azerbejdżan. Choć może lepiej byłoby powiedzieć: Baku. Krótka przejażdżka istniejącą już linią kolejową na północ od stolicy prowadzi od rezydencji politycznych realistów do ruder zajmowanych przez tych, którzy nie odczuli korzyści z naftowego boomu. Jedna czwarta Azerów żyje poniżej progu ubóstwa. Te wagony przywołują ducha radzieckiego upodobania do ornamentyki, z falbankami, zasłonkami oraz landszaftami na ścianach między oknami. Jedna z pracownic ładuje szuflą węgiel do pieca nagrzewającego wnętrze wagonu. Musa Pachanow, wiceminister transportu Azerbejdżanu, zna te pociągi i dobrze wie, że daleko im do niemieckich, japońskich czy amerykańskich. Jest człowiekiem kolei w kraju, w którym rządzi ropa. – Ropa i gaz pewnego dnia się skończą – mówi z uśmiechem. – Kolej pozostanie na zawsze. Übersetzung im Kontext von „morza kaspijskiego“ in Polnisch-Deutsch von Reverso Context: regionu morza kaspijskiego Übersetzung Context Rechtschreibprüfung Synonyme Konjugation Konjugation Documents Wörterbuch Kollaboratives Wörterbuch Grammatik Expressio Reverso Corporate polski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński włoski Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. Ja wybrałam kawior z Morza Kaspijskiego. Ja wybrałam kawior z Morza Kaspijskiego. Podawany na blinach. Io ho scelto il caviale del Mar Caspio, servito su delle crespelle. Powiedzmy, że nie jest on dokładnie z Morza Kaspijskiego. Diciamo che non proviene... esattamente dal Mar Caspio. Afganistan podpisał z sąsiadującymi krajami porozumienie o budowie rurociągu do transportu gazu ziemnego z Morza Kaspijskiego. L'Afghanistan firmò un accordo con le nazioni confinanti per costruire il gasdotto per portare il gas naturale dal Mar Caspio. Skończyło się to wybuchami nuklearnymi od Morza Kaspijskiego po Zatokę Perską. L'attacco ha innescato un serie di esplosioni nucleari dal Mar Caspio al Golfo Persico. Obiekt Altstadt Hotel usytuowany jest w samym sercu malowniczego Starego Miasta w Baku, zaledwie 500 metrów od Morza Kaspijskiego. Situato a Baku, nel cuore del pittoresco quartiere della Città Vecchia, l'Altstadt Hotel sorge a soli 500 metri dal Mar Caspio. O języku kazachskim Język kazachski jest używany na rozległym obszarze z Chin do Morza Kaspijskiego. La lingua kazako è parlata diffusa su una vasta area dalla Cina al Mar Caspio. Region ten posiada geostrategiczne znaczenie dla bezpieczeństwa i dywersyfikacji dostaw energii do Unii, z uwagi na jego położenie blisko Morza Kaspijskiego, Bliskiego Wschodu i Azji Centralnej. La regione riveste un'importanza geostrategica per la sicurezza energetica e la diversificazione dell'approvvigionamento energetico dell'Unione, data la sua vicinanza al Mar Caspio, al Medio Oriente e all'Asia centrale. W ramach moich obowiązków odwiedziłem miejsca, gdzie wydobywana jest ropa naftowa, czyli basen Morza Kaspijskiego, Morza Barentsa i Arabię Saudyjską. Così come mi impone il mio lavoro, sono stato nei luoghi in cui si produce il petrolio: il Mar Caspio, il mare di Barents. l'Arabia Saudita. Niezbędne jest również zacieśnienie stosunków w producentami z Azji Środkowej, takimi jak Turkmenistan czy Uzbekistan, w celu umożliwienia transportu zasobów energii z Morza Kaspijskiego do UE. Occorre instaurare relazioni più strette con i paesi produttori dell'Asia centrale, come il Turkmenistan e l'Uzbekistan, per agevolare il trasporto di risorse energetiche dal Mar Caspio verso l'UE. Narastająca susza stopniowo zaczęła zmuszać Anditów do wielkiego exodusu z ziem położonych na południe i wschód od Morza Kaspijskiego. Ma la siccità sempre crescente provocò gradualmente il grande esodo andita dalle terre a sud e ad est del Mar Caspio. Bo wszystkie istniejące rurociągi z Morza Kaspijskiego prowadzą na północ. perché gli attuali condotti si muovono dal mar Caspio verso nord. W 1997 roku, gdy Bush był Gubernatorem Teksasu, do Houston przyleciała delegacja afgańskich Talibów, by spotkać się z szefostwem Unocal i porozmawiać o budowie rurociągu do transportu gazu ziemnego z Morza Kaspijskiego. Nel 1997, mentre G. W. Bush era il governatore del Texas una delegazione di leaders telebani dell'Afghanistan volò a Houston per incontrare l'esecutivo della Unocal e discutere la costruzione di un gasdotto in Afghanistan per trasportare il gas naturale dal Mar Caspio. korytarz południowy umożliwiający dostarczanie gazu bezpośrednio z regionu Morza Kaspijskiego do Europy w celu dywersyfikacji źródeł gazu il corridoio meridionale per trasportare il gas direttamente dal Mar Caspio all'Europa per diversificare le fonti Zapewnienie bezpieczeństwa jest ważne, bowiem - jak zauważył jeden z posłów - energia z Morza Kaspijskiego płynie przez Kaukaz, a zatem region ten musi być stabilny. Dobbiamo garantire questa sicurezza perché, come ha affermato un onorevole collega, l'energia del Mar Caspio passa attraverso il Caucaso: dobbiamo quindi garantire la stabilità del Caucaso. Mam nadzieję, że EBI będzie w nim uczestniczyć, aby projekt ten mógł uzyskać niezbędny poziom inwestycji, i że począwszy od 2013 roku będziemy mogli transportować gaz z Morza Kaspijskiego do Europy. Auspico che la BEI sia coinvolta di modo che questo progetto possa raggiungere il necessario livello di investimenti e che, a partire dal 2013, possiamo trasportare gas dal Mar Caspio all'Europa. Tylko poprzez rozszerzanie solidarności poza nasze granice możemy cieszyć się pokojem w regionie Morza Śródziemnego, Mare Nostrum, czy też w regionie Morza Kaspijskiego. Solo estendendo la solidarietà oltre le nostre coste possiamo ottenere la pace nel Mediterraneo, il Mare Nostrum, o nel Mar Caspio. Komitet wzywa zatem Komisję do opracowania strategii na rzecz szlaku przez Morze Czarne, z udziałem wszystkich krajów tego basenu, która zagwarantuje transport zasobów surowców energetycznych z Morza Kaspijskiego do Europy. Il Comitato invita pertanto la Commissione a elaborare una strategia per il Mar Nero che coinvolga tutti i paesi rivieraschi, tesa ad assicurare il trasporto di risorse energetiche dal Mar Caspio all'Europa. COSAC podkreśla strategiczne znaczenie Azji Środkowej i wzywa do opracowania strategii UE na rzecz Azji Środkowej w celu wprowadzenia stabilizacji, pokoju i dobrobytu w całym regionie Morza Kaspijskiego. La COSAC sottolinea l'importanza strategica dell'Asia centrale e invoca una strategia europea mirata, volta a garantire la stabilità, la pace e la prosperità in tutta la regione attorno al Mar Caspio. Transcamion współpracuje z ponad 150 agentami promowymi i oferuje ponad 1300 tras promowych od Morza Czarnego, przez Morze Bałtyckie, do Morza Kaspijskiego i Śródziemnego. Transcamion collabora con oltre 150 operatori di traghetto e copre più di rotte traghetto, dal Mar Nero, attraverso il Mar Baltico, al Mar Caspio o al Mar Mediterraneo. Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 117. Pasujących: 117. Czas odpowiedzi: 136 ms. Documents Rozwiązania dla firm Koniugacja Synonimy Korektor Informacje o nas i pomoc Wykaz słów: 1-300, 301-600, 601-900Wykaz zwrotów: 1-400, 401-800, 801-1200Wykaz wyrażeń: 1-400, 401-800, 801-1200 Rosjanie wystrzelili w niedzielę rano pociski rakietowe w stronę Kijowa z bombowców strategicznych Tu-95 znad Morza Kaspijskiego - poinformowało dowództwo sił powietrznych Sił Zbrojnych
Przewrotnie największym jeziorem na świecie jest zbiornik wodny nazywany morzem. Powierzchnia Morza Kaspijskiego wynosi 371 800 km2, czyli morze to ma znacznie większą powierzchnię niż nasz kraj. Posiada ono również bardzo wysokie zasolenie wody, które waha się od 10 do 300 promili, w zależności od części morza. Jego wody należą do Rosji, Turkmenistanu, Azerbejdżanu, Iranu oraz Kazachstanu. W rejonie Morza Kaspijskiego żyło wiele gatunków endemicznych, które zostały wytępione przez człowieka, wspomnieć należy tu miedzy innymi tygrysa kaspijskiego. Wyginięcie grozi obecnie również tutejszym jesiotrom, cenionym za ich ikrę z uwagi na zbyt wysokie połowy. Z uwagi na to, że tereny są ropodajne, wiele krajów chce mieć tutaj swoje wpływy. Duża ingerencja człowieka znacznie wpłynęła na zmianę tutejszego krajobrazu. Jednakże oprócz wielkich platform wiertniczych w wielu miejscach można podziwiać przepiękne tereny i wypocząć na położonych w zacisznych zatokach plażach. Autor: giladr, Licencja: CC BY Autor: Arashk, Licencja: CC-BY-SA
8 kilometrów na południe od Ankaran znajduje się Koper, czyli portowe miasto stanowiące morskie okno na świat dla całej Słowenii. To tu zawijają największe statki handlowe i tu można poczuć portowy klimat adriatyckiego miasta. To także największe miasto słoweńskiego wybrzeża i zarazem stolica regionu. Koper - historia Interaktywna mapa Kazachstanu wraz z opisem i lokalizacją głównych miast, wsi, jezior, rzek, gór oraz innych obiektów geograficznych i turystycznych. Kazachstan na mapie świata. Kazachstan - podstawowe informacjeKazachstan, Republika Kazachstanu (kaz. Қазақстан, Қазақстан Республикасы, trl. Ķazaķstan, Ķazaķstan Respublikasy, trb. Kazakstan, Kazakstan Respublikasy; ros. Казахстан, Республика Казахстан trl. Kazahstan, Respublika Kazahstan, trb. Kazachstan, Riespublika Kazachstan) – państwo leżące częściowo w Azji (88% powierzchni) i częściowo w Europie (12% powierzchni – tereny na zachód od rzeki Emba), powstałe w 1991 w wyniku rozpadu Związku Radzieckiego. Graniczy z następującymi państwami: Chinami (1460 km granicy), Kirgistanem (980 km), Turkmenistanem (380 km), Uzbekistanem (2300 km) oraz Federacją Rosyjską (6467 km). Łączna długość granic Kazachstanu wynosi 12 187 km. Kazachstan ma również dostęp do największego jeziora świata – Morza Kaspijskiego - na długości 2340 km. Regiony, miasta, wsie na mapie Kazachstanu Ajagöz – miasto o znaczeniu obwodowym we wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, nad rzeką Ajagöz, siedziba administracyjna rejonu Ajagöz. W 2009 roku liczyło ok. 37,5 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego, olejarskiego i włókienniczego. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1939 roku. Akköl – miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim, siedziba administracyjna rejonu Akköl. W 2009 roku liczyło ok. 14 tys. mieszkańców. Aksaj – miasto w północno-zachodnim Kazachstanie, w obwodzie zachodniokazachstańskim, siedziba administracyjna rejonu Börly. W 2009 roku liczyło ok. 33 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu materiałów budowlanych i maszynowego. Pierwotnie miejscowość nosiła nazwę Kazachstan (Kazakstan). W 1968 roku wraz z nadaniem praw miejskich otrzymała nazwę Aksaj. Aksu – miasto o znaczeniu obwodowym w północno-wschodnim Kazachstanie, w obwodzie pawłodarskim, nad Irtyszem. W 2009 roku liczyło ok. 42 tys. mieszkańców. Ośrodek hutnictwa żelaza i przemysłu metalowego, w mieście działa także elektrownia cieplna. W pobliżu miejscowości znajduje się początek Kanału Irtysz–Karaganda. Aktau – miasto obwodowe w Kazachstanie, na półwyspie Mangystau. Stolica obwodu mangystauskiego, port nad Morzem Kaspijskim. Powstało 1961 w związku z odkryciem na półwyspie Mangystau bogatych złóż ropy naftowej i gazu, połączony rurociągiem naftowym z pobliskimi ośrodkami eksploatacji ropy naftowej – Uzeń i Żetybaj. 159 tysięcy mieszkańców, przemysł chemiczny i spożywczy. W okolicach znajdują się pola naftowe, na których swoje usługi świadczą również polskie firmy takie jak PGNiG Kraków. Aktobe, także: Aktiubińsk - miasto obwodowe w Kazachstanie, nad rzeką Ilek. Ośrodek administracyjny obwodu aktiubińskiego. Miasto założone w 1869 roku. Rozwinęło się tutaj hutnictwo żelaza i chromu, przemysł maszynowy, chemiczny i lekki. Swoją siedzibę ma tu klub piłkarski FK Aktöbe. Przypisy Ałga – miasto w północno-zachodnim Kazachstanie, w obwodzie aktobskim, nad rzeką Ilek, siedziba administracyjna rejonu Ałga. W 2009 roku liczyło ok. 20 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu chemicznego (produkcja nawozów fosforowych i mikronawozów). Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1961 roku. Ałmaty lub Ałma-Ata – największe miasto Kazachstanu, położone w południowo-wschodniej części kraju, na wysokości ok. 700 m u podnóża Zailijskiego Ałatau, w pobliżu granicy z Kirgistanem, stolica do 1998. Aralsk - niewielkie miasto (39 tys. mieszkańców) w południowo-zachodnim Kazachstanie, w obwodzie kyzyłordyńskim, współrzędne geograficzne 46°47′38N 61°40′5E, telefoniczny numer kierunkowy +732433. W roku 1847 rosyjski fort mający za zadanie zabezpieczenie rosyjskiej flotylli operującej na Jeziorze Aralskim, ustanowiony przy ujściu rzeki Syr-daria. Na z 1853 Fort Aralsk umieszczono w punkcie o przybliżonych współrzędnych geograficznych 46°5'N 61°25'E, na południe od półwyspu Unadym. Arkałyk - miasto na Płaskowyżu Turgajskim w obwodzie kustanajskim w centralnym Kazachstanie. Obecnie liczy ponad 50 000 mieszkańców. Posiada stację kolejową. W pobliżu miasta znajdują się złoża boksytów. Miasto jest związane z rosyjskim programem kosmicznym. W jego pobliżu lądowało wiele załogowych statków kosmicznych. Kosmonauci po lądowaniu na Ziemi przybywają tu przed odlotem do Bajkonuru. Astana (kaz. Астана, do 1961 Akmolińsk, do 1992 Celinograd, do 1998 Akmoła) – miasto w Kazachstanie, od 10 grudnia 1997 stolica tego kraju. Miasto położone jest w północnej części kraju na Pogórzu Kazachskim, na północny zachód od Karagandy nad rzeką Iszym. Na dzień 1 czerwca 2010 roku Astanę zamieszkiwało 701 378 osób. Atbasar – miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim, nad rzeką Żabaj, siedziba administracyjna rejonu Atbasar. W 2009 roku liczyło ok. 30,5 tys. mieszkańców. Centrum regionu rolniczego oraz ośrodek przemysłu spożywczego, elektromaszynowego i materiałów budowlanych. Miejscowość została założona w 1846 roku jako stanica kozacka. Atyrau – miasto w Kazachstanie, ośrodek administracyjny obwodu atyrauskiego. Port nad rzeką Ural, w pobliżu jej ujścia do Morza Kaspijskiego. Miasto liczy 146 433 mieszkańców (2006). Miasto zostało założone w 1645 r. Obecnie jest to duży ośrodek przeróbki ropy naftowej (miasto połączone jest rurociągiem naftowym z położonym w odległości 720 km rosyjskim miastem Orsk) i przemysłu rybnego. Poza tym rozwinął się tutaj przemysł maszynowy, spożywczy i materiałów budowlanych. Bałchasz, do 1936 Bertys - miasto w Kazachstanie, w obwodzie karagandyjskim, przystań nad jeziorem Bałchasz. 74 000 mieszkańców (2007). Miasto założone w roku 1928 Przemysł chemiczny, spożywczy, hutnictwo miedzi, węzeł kolejowy, port lotniczy. W poblizu wydobycie rud miedzi i molibdenu. Bałpyk Bi - miasto w południowym Kazachstanie, w obwodzie ałmackim. Liczy 11 800 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego. Bejneu - miasto w Kazachstanie, w obwodzie mangystauskim, 14 400 mieszkańców . Ośrodek przemysłu spożywczego. Borałdaj - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 20 900 mieszkańców. Przemysł spożywczy, włókienniczy. Chromtau – miasto w północno-zachodnim Kazachstanie, w obwodzie aktobskim, siedziba administracyjna rejonu Chromtau. W 2009 roku liczyło ok. 24 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia rud chromu. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1967 roku. Dierżawinsk – miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim, nad rzeką Iszym, siedziba administracyjna rejonu Żarkajyng. W 2009 roku liczyło ok. 6 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu olejarskiego. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1966 roku. Fort-Szewczenko, pierwotna nazwa Nowopietrowsk,, miasto w Kazachstanie, w obwodzie mangystauskim, na półwyspie Mangystau, port nad Morzem Kaspijskim, 16 tys. mieszkańców, duży ośrodek przemysłu rybnego, stocznie remontowe. Powstał 1834-1835 jako fort, 1850-1857 przebywał w nim na zesłaniu Taras Szewczenko oraz zesłańcy polscy, m. in Z. Sierakowski, J. Zalewski. Nowopietrowsk był jednym w wielu przystanków na drodze Tarasa Szewczenki. Spędził 7 lat (1850 – 1857) w tamtejszej twierdzy. Jekybastuz – miasto o znaczeniu obwodowym w północno-wschodnim Kazachstanie, w obwodzie pawłodarskim. W 2009 roku liczyło ok. 125 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego oraz przemysłu materiałów budowlanych i spożywczego, w pobliżu mieszczą się dwie duże elektrownie cieplne: GRES-1 (4000 MW) i GRES-2 (1000 MW). Miasto posiada port lotniczy. W miejscowości działa Instytut Inżynieryjno-Techniczny im. Jemby – miasto w zachodnim Kazachstanie, w obwodzie aktobskim, w rejonie Mugałżar, nad Embą. W 2009 roku liczyło ok. 11 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu środków transportu i spożywczego, w pobliżu miasta wydobywana jest ropa naftowa. W 1937 roku miejscowość otrzymała status osiedla typu miejskiego, a w 1967 roku nadano jej prawa miejskie. Jerejmentau – miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim, siedziba administracyjna rejonu Jerejmentau. W 2009 roku liczyło ok. 12,5 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu olejarskiego i materiałów budowlanych. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1965 roku. Jesyk (hist. Issyk, kaz. Есік, ros. Есик = Jesik) - miasto rejonowe w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 31 314 mieszkańców, przemysł spożywczy, włókienniczy. Znane ze znaleziska Złotego Człowieka. Jesyl (hist. Iszym, kaz. Есіл, ros. Есиль = Jesil) - miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie kustanajskim. Liczy 12 900 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego. Kandyagasz - miasto w Kazachstanie, w obwodzie aktiubińskim, 28 500 mieszkańców. Przemysł spożywczy, włókienniczy. Kapszagaj - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, położone nad sztucznym zbiornikiem wodnym Kapczagajskim na rzece Ili. Ludność wynosi: 42 100. W okolicy rysunki naskalne Tamgały Tas. Miasto powstało w 1970 w związku z budową zapory i elektrowni wodnej. Karabułak (kaz. Қарабулақ, hist. Wysokogorka) - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 16 200 mieszkańców. Centrum rejonu Eskeldi (kaz. Ескелді ауданы). Przemysł spożywczy. Karaganda – miasto w Kazachstanie, w Karagandyjskim Zagłębiu Węglowym, stolica obwodu karagandyjskiego. Miasto posiada 446 200 mieszkańców (2006). Ośrodek wydobycia węgla kamiennego, przemysłów: maszynowego, chemicznego, materiałów budowlanych i spożywczego. W mieście znajduje się kilka szkół wyższych, m. in. uniwersytet (zał. w 1972 roku), uczelnia medyczna i politechnika, ponadto kilka instytutów badawczych, muzeum, teatry i ogród botaniczny. Kaskeleng (kaz. Қаскелең a. Қарасай, ros. Каскелен = Kaskelen) - miasto w Kazachstanie, niedaleko Ałmaty, 30 400 mieszkańców. Przemysł spożywczy. Kegen - miasto w południowym Kazachstanie, w obwodzie ałmackim. Liczy 9900 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego. Kentau - miasto w Kazachstanie, w obwodzie południowokazachstańskim, na stokach gór Kara-tau, powstało 1955 z połączenia osiedli Kantagi i Mirgalimsaj, wydobycie i wzbogacanie rud metali nieżelaznych, przemysł maszynowy, elektrotechniczny, materiałów budowlanych. Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 50 tys. Кентау. Центральная гостиница. . JPG Кентау. Вид 006. JPG Кентау. Вид 003. JPG Kokczetaw – miasto o znaczeniu obwodowym w północnym Kazachstanie, nad jeziorem Kopa, na Wyżynie Kokczetawskiej, siedziba administracyjna obwodu akmolskiego. W 2009 roku liczyło ok. 135 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu chemicznego, spożywczego, elektromaszynowego, ceramicznego, odzieżowego, drzewnego i wydobywczego. Miasto posiada port lotniczy i jest ważnym węzłem kolejowym. W miejscowości działa Uniwersytet im. Szokana Uälichanowa oraz liczne instytucje kulturalne, m. in. Kułsary – miasto w zachodnim Kazachstanie, w obwodzie atyrauskim, siedziba administracyjna rejonu Żyłyoj. W 2009 roku liczyło ok. 51 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia ropy naftowej. Kustanaj (od roku 1997 Қостанай Kostanaj) to miasto obwodowe w północnej części Kazachstanu leżące nad rzeką Toboł. Zamieszkiwane jest przez około 228 tys. mieszkańców. Jest ośrodkiem przemysłu chemicznego (sztuczne włókna), metalowego, materiałów budowlanych, skórzano-obuwniczego, odzieżowego, spożywczego oraz węzłem kolejowym Posiada wyższą szkołę pedagogiczną oraz muzeum regionalne, założone w 1879. Kyzyłorda (kaz. Қызылорда, ros. Кзылорда, dawniej Кзыл-Орда, Kzył-Orda lub Кызыл-Орда, Kyzył-Orda, do 1853 Ak-Meczet, do 1920 Pierowsk) – miasto w południowym Kazachstanie, nad Syr-darią. Jest ośrodkiem administracyjnym obwodu kyzyłordyńskiego. Posiada około 157,4 tys. mieszkańców. W mieście dominuje przemysł celulozowo-papierniczy, materiałów budowlanych, maszynowy, odzieżowy i spożywczy. W Kyzyłordzie działa wyższa szkoła pedagogiczna oraz muzeum. Do 1929 r. stolica Kazachstanu. Lenger - miasto w południowym Kazachstanie, w obwodzie południowokazachstańskim, 21 700 mieszkańców. Wydobycie węgla brunatnego. Makinsk – miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim, siedziba administracyjna rejonu Bułandy. W 2009 roku liczyło ok. 17 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu metalowego. Miejscowość została założona pod koniec lat 20. XX wieku, a prawa miejskie otrzymała w 1945 roku. Öskemen – miasto w Kazachstanie na przedgórzu Ałtaju, nad rzeką Irtysz. Stolica obwodu wschodniokazachstańskiego. Ludność: 311,0 tys. mieszkańców. Nad Irtyszem znajduje się elektrownia wodna. W mieście działa przemysł metalurgiczny, metalowy, maszynowy, elektrotechniczny, spożywczy, materiałów budowlanych, meblarski. Pawłodar – miasto obwodowe w północno-wschodniej części Kazachstanu, port nad Irtyszem, siedziba administracyjna obwodu pawłodarskiego. W 2009 roku liczyło ok. 317 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu hutniczego (huta aluminium), petrochemicznego, maszynowego, metalurgicznego, chemicznego, spożywczego i lekkiego. Pietropawłowsk - miasto w Kazachstanie, ośrodek administracyjny obwodu północnokazachstańskiego, nad Iszymem. Ludność: 193,3 tys. mieszkańców (2008). Transportem miejskim są trolejbusy. Ridder – miasto o znaczeniu obwodowym w północno-wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, w Ałtaju Kruszcowym. W 2009 roku liczyło ok. 50,5 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia rud ołowiu, cynku, złota i metali rzadkich, hutnictwa metali nieżelaznych oraz przemysłu drzewnego, spożywczego i lekkiego. W mieście znajdują się ponadto: muzeum krajoznawcze, dom kultury i Ałtajski Ogród Botaniczny. Sajram, do XIII wieku Isfidżab – miasto w Kazachstanie, na południu kraju, w pobliżu granicy z Uzbekistanem. Jest ono jednym z najstarszych miast Kazachstanu, zamieszkanym nieprzerwanie od około 3 tysięcy lat. Należało ono kolejno do Samanidów, Karachanidów, Mongołów, Timurydów, chanatu Buchary i Kokandu, a od roku 1864 do Rosji. W mieście urodził się sufi Ahmad Jasawi (1106–1166). Saran, miasto w Kazachstanie, w obwodzie karagandzkim, 42 tys. mieszk.. Sarkan - miasto w Kazachstanie w obwodzie ałmackim, 14 265 mieszkańców (I 2009). Położone w Ałatau 12Dżungarskim. Semej – miasto w północno-wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, w pobliżu granicy z Rosją, położone na południowy wschód od Pawłodaru. W 2009 roku liczyło ok. 299 tys. mieszkańców. Port nad Irtyszem, przemysł spożywczy, lekki, cementowy, stocznia, węzeł kolejowy, 4 szkoły wyższe, muzea. Sieriebrjan – miasto w północno-wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, nad Irtyszem, siedziba administracyjna rejonu Zyrjan. W 2009 roku liczyło ok. 10 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu włókienniczego i mleczarskiego. W pobliżu miasta znajduje się Buktyrmańska Elektrownia Wodna. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1962 roku. Stiepnogorsk – miasto o znaczeniu obwodowym w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim. W 2009 roku liczyło ok. 47 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu wydobywczego i chemicznego. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1964 roku. Szczuczinsk – miasto w północnym Kazachstanie, w obwodzie akmolskim, siedziba administracyjna rejonu Burabaj. W 2009 roku liczyło ok. 44 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu środków transportu, szklarskiego, drzewnego i spożywczego. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1939 roku. Szonży - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 18 700 mieszkańców. Przemysł spożywczy. Szymkent (kaz. Шымкент, ros. Шымкент, Szymkient, dawniej Чимкент, Czimkient, również Symkent, Czymkent) – miasto leżące na południowych krańcach Kazachstanu, przy granicy z Uzbekistanem. Ośrodek administracyjny obwodu południowokazachstańskiego. W mieście rozwinęło się górnictwo i hutnictwo ołowiu, przemysł maszynowy, chemiczny, mineralny, włókienniczy, skórzany (karakuły), spożywczy. Rafineria ropy naftowej, węzeł kolejowy, szkoły wyższe, teatry, muzeum. Tałdykorgan – miasto w południowo-wschodnim Kazachstanie, nad rzeką Karatał, u podnóża Ałatau Dżungarskiego, dawna stolica obwodu tałdykurgańskiego, obecnie stolica obwodu ałmackiego. Około 114 tys. mieszkańców. Tałgar, miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 42 tys. mieszkańców. Przemysł spożywczy, włókienniczy. Taraz, do 1936 Aulije Ata, 1936-1938 Mirzojan, do 1995 Dżambuł - miasto obwodowe w południowym Kazachstanie, na przedgórzu Tienszanu, na lewym brzegu rzeki Tałas. Znany jako miasto od V wieku (pod nazwą Taraz lub Talas), w X-XII wieku stolica państwa Karachanidów, wielki ośrodek handlu na szlaku jedwabniczym z Chin do Azji Środkowej i Europy, w XIII wieku stracił znaczenie, ponowny rozwój w XVIII wieku, od 1864 w Rosji, do 1992 w Kazachskiej SRR. - 398 tysięcy mieszkańców. Tekely - miasto w południowo-wschodniej części Kazachstanu, w obwodzie ałmackim, na przedgórzu Dżungarskiego Ałatau, 21 600 mieszkańców, eksploatacja rud cynku i ołowiu. Temyrtau – miasto w Kazachstanie. Turkiestan – miasto w południowym Kazachstanie w obwodzie południowokazachstańskim, w Azji Środkowej. Ludność: 81 tys. mieszkańców. Rozwinięty przemysł oczyszczania bawełny. Zachowane zabytki architektury z XII w. Nazwa miasta w języku perskim znaczy dosłownie Błogosławiony z Turkiestanu i odnosi się do grobowca sufickiego świętego Chodży Ahmada Jasawiego, wzniesionego za panowania Timura w latach 1389–1399. Uralsk – miasto w zachodnim Kazachstanie, na rzeką Ural. Ludność: 212,9 tys. (1999). Ośrodek administracyjny obwodu zachodniokazachstańskiego. Kazachowie stanowią 72% ludności miasta. Uralsk założono w 1584 przez Kozaków jaickich jako Jaiksk. Od 1775 nosiło nazwę Uralsk, a wraz z odzyskaniem niepodległości Kazachstanu kazachska nazwa została zmieniona na Orał. Ürżar – wieś we wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, siedziba administracyjna rejonu Ürżar. W 2009 roku liczyła ok. 17 tys. mieszkańców. Üszarał - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 16 tys. mieszkańców. Przemysł spożywczy. Üsztöbe - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 20 400 mieszkańców, przemysł spożywczy, włókienniczy. Uzynagasz - miasto w Kazachstanie, w obwodzie ałmackim, 22 700 mieszkańców. Przemysł spożywczy, maszynowy. Zajsan – miasto we wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, siedziba administracyjna rejonu Zajsan. W 2009 roku liczyło ok. 14,5 tys. mieszkańców. W mieście działa muzeum krajoznawcze. Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1941 roku. Zyrjanowsk – miasto o znaczeniu obwodowym w północno-wschodnim Kazachstanie, w obwodzie wschodniokazachstańskim, siedziba administracyjna rejonu Zyrjan. W 2009 roku liczyło ok. 39 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia rud ołowiu i cynku, hutnictwa oraz przemysłu materiałów budowlanych, spożywczego i włókienniczego. Miejscowość została założona w 1791 roku w związku z rozpoczęciem eksploatacji okolicznych złóż rud ołowiu, kadmu i złota. W 1941 roku otrzymała prawa miejskie. Żangaözen – miasto w Kazachstanie, w obwodzie mangystauskim, na półwyspie Mangystau. Ludność: 51,1 tys. (1999). Prawa miejskie uzyskało w 1968. Miasto znane jest głównie z wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego. W mieście znajdują się także zakłady przeróbki gazu ziemnego oraz rafineria ropy naftowej. Żansügyrow - miasto w południowym Kazachstanie, w obwodzie ałmackim. Liczy 12 400 mieszkańców. Żarkent (hist. Panfiłow, kaz. Жаркент) - miasto w Kazachstanie, centrum rejonu panfiłowskiego w obwodzie ałmackim, 34 tys. mieszkańców. Przemysł spożywczy. Żezkazgan - miasto leżące nad rzeką Kara-Kengir w obwodzie karagandyjskim w środkowym Kazachstanie. Założone w 1954 po powstaniu więźniów w pobliskim gułagu - Kengirze. Obecnie liczy 115 365 mieszkańców. Posiada połączenie kolejowe z Karagandą oraz port lotniczy. W pobliżu miasta znajdują się złoża miedzi, która przerabiana jest w miejscowej hucie. Poza tym jest to ośrodek przemysłu spożywczego. W jego rejonie wielokrotnie lądowały załogowe statki kosmiczne. Żytykara - miasto w Kazachstanie, w obwodzie kustanajskim, 44 tys. mieszkańców (2006) Jeziora i rzeki na mapie Kazachstanu Arys – rzeka w południowym Kazachstanie, prawy dopływ Syr-darii. Długość – 378 km, powierzchnia zlewni – 14,9 tys. km², średni przepływ w mieście Arys – 46,6 m³/s. Reżim śnieżno-deszczowy z maksimum w kwietniu i minimum w sierpniu. Źródła Arys znajdują się na zachodnim krańcu pasma górskiego Tałaski Ałatau, skąd rzeka spływa na zachód w dolinę Syr-darii. Przyjmuje wiele dopływów z Tałaskiego Ałatau, z Gór Ugamskich i z gór Karatau na północnym zachodzie. Ili – rzeka na obszarze bezodpływowym w Azji Środkowej, na terytorium Chin oraz Kazachstanu. Długość - 1439 km (624 km w Chinach, 815 km w Kazachstanie), powierzchnia zlewni - około 140 tys. km². Źródła Ili znajdują się na północnych stokach środkowej części pasma Tienszanu, skąd rzeka płynie na zachód. W górnym biegu (w Chinach) Ili przyjmuje dopływy Kunes He, Kax He i Tekes. Karatał (kaz. Каратал - czarna wierzba) - rzeka we wschodnim Kazachstanie, w zlewisku jeziora Bałchasz. Jedna z rzek Siedmiorzecza. Długość - 390 km, powierzchnia zlewni - 19,1 tys. km². Reżim śnieżno-lodowcowy. Bierze początek w paśmie górskim Dżungarski Ałatau, przepływa przez stolicę obwodu - Tałdy Kurgan, wypływa do Kotliny Bałchasko-Ałakolskiej, gdzie oddziela pustynie Saryjesyk Atyrau i Żamankum, po czym uchodzi do wschodniej części jeziora Bałchasz. Sasykköl (t. Sasyk-kul, Sasyk-kol, ros. Сасыкколь) – bezodpływowe jezioro we wschodnim Kazachstanie. Powierzchnia – przeciętnie 600 km², 736 km² przy maksymalnym stanie wody, głębokość – 3,3 m przeciętna, 4,7 m przy maksymalnym stanie wody, wysokość lustra wody – 347 m Reżim mieszany. Jezioro Sasykköl leży w dolinie Emin – wschodniej części Kotliny Bałchasko-Ałakolskiej. Jest otoczone rozległymi bagniskami. Zajsan – jezioro w Kazachstanie, w śródgórskiej kotlinie między górami Ałtaj oraz Tarbagataj. Jezioro to stanowi część Zbiornika Buchtarmińskiego, który został utworzony przez zaporę Elektrowni Buchtarmskiej. Powierzchnia jeziora przed spiętrzeniem jego wód wynosiła 1810 km², a głębokość 10 m. Do jeziora uchodzi rzeka Czarny Irtysz, a wypływa z niego rzeka Irtysz. Jezioro jest wykorzystywane do hodowli ryb, żeglugi oraz produkcji energii elektrycznej. Zbiornik Kapszagajski – sztuczny zbiornik wodny powstały w roku 1970 na rzece Ili, na terytorium Kazachstanu w Azji Środkowej. Głównym portem jest miasto Kapszagaj. Góry i łańcuchy górskie na mapie Kazachstanu Chan Tengri – góra znajdująca się w centralnej części pasma górskiego Tienszan, o wysokości 7010 m (bez pokrywy śnieżnej i lodowej - 6995 m Położona jest na granicy Kirgistanu (trzecia co do wysokości w tym kraju), Kazachstanu oraz Chin (od 2009 roku po wprowadzeniu zmian przebiegu granicy kirgisko-chińskiej), na wschód od jeziora Issyk-kul. Zbudowana z marmuru, dzięki czemu w czasie zachodu słońca przybiera ona barwę purpurową. Inne miejsca na mapie Kazachstanu Tanbały - rezerwat archeologiczny w obwodzie ałmackim, na północ od miejscowości Karabastau w Kazachstanie wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Zachowały się tu rysunki naskalne, datowane na okresy średniego brązu, późnego brązu, wczesnego okresu koczowniczego, okresu dominacji Saków, plemion usuńskich oraz turskich. ×Ta witryna wykorzystuje pliki cookie w celach reklamowych i statystycznych. Akceptuję Operacja Fall Blau. Operacja Fall Blau (dosł. Wariant błękitny [6]) – operacja wojskowa przeprowadzona przez siły Osi ( Niemiec, Rumunii, Włoch i Węgier, z udziałem jednostek chorwackich i słowackich [7]) przeciwko wojskom radzieckim latem 1942 r. na froncie wschodnim II wojny światowej pomiędzy 28 czerwca a 24 listopada 1942 r. Państwa Ciekawostki o Armenii Najstarsze państwo chrześcijańskie na świecie Armenia jest niewielkim, wyżynno-górzystym krajem, leżącym w zachodniej części Azji na Zakaukaziu. Przez 55 lat należała do Związku Radzieckiego, a po upadku komunizmu w Rosji, uzyskała niepodległość. Kraj zamieszkują nieco ponad trzy miliony osób, a co najmniej drugie tyle żyje poza jego granicami. Największym miastem i jednocześnie stolicą Armenii jest Erywań, miasto o ponad 2800-letniej historii. 1Republika Armenii leży na pograniczu Azji i Europy. Usytuowana jest w północno-wschodniej części Wyżyny Armeńskiej, leżącej w zachodniej części Azji i we wschodniej części Azji Mniejszej. Jest to obszar aktywny sejsmicznie, najbardziej narażony na trzęsienia ziemi na całym półwyspie Azji Mniejszej, z wygasłym wulkanem - Ararat. Wyżyna Armeńska zajmuje powierzchnię 400 tys. km2. Na jej powierzchni, oprócz Armenii leży jeszcze Turcja, Gruzja, Iran i Azerbejdżan. 2Armenia znajduje się na południe od gór Kaukazu, pomiędzy Morzem Czarnym a Morzem Kaspijskim. Od Morza Czarnego dzieli ją odległość 170 km, a od Kaspijskiego - 230 km. 3Jej powierzchnia wynosi 29 800 km2 i jest porównywalna z powierzchnią województwa wielkopolskiego. Ale nie zawsze tak było. Dwa tysiące lat temu, Armenia była rozległym terytorialnie mocarstwem, obejmującym całą Wyżynę Armeńską, aż do Morza Śródziemnego. 4Sąsiadami Armienii są: od północy Gruzja, od południa Iran i azerska eksklawa Nachiczewan (obszar Azerbejdżanu), od wschodu Azerbejdżan, od zachodu Turcja. Eksklawa jest częścią terytorium państwa, położoną w oddzieleniu od głównego jego terytorium, ale na tym samym kontynencie. Jeżeli taka część terytorium głównego otoczona jest terytorium innego państwa, to jest jednocześnie enklawą. 5Armenia jest państwem śródlądowym, nie posiada dostępu do morza, a tym samym nie posiada własnej linii brzegowej. Położenie takie uważane jest za niekorzystne, ponieważ państwo takie pozbawione jest dostępu do zasobów morskich, przede wszystkim możliwości rybołówstwa, a także transportu i handlu morskiego. Państw śródlądowych nie ma tylko na trzech kontynentach: Ameryce Północnej, Australii i Antarktydzie. 6Jest krajem wyżynno-górzystym. Prawie połowę kraju stanowią obszary powyżej 2000 m Nie ma tam obszarów nizinnych, obszary poniżej 1000 m zajmują jedynie 10% powierzchni kraju. 7Najwyższym szczytem jest wygasły wulkan Aragac o wysokości 4090 m Jest to olbrzymi wulkan o czterech wierzchołkach wokół krateru. Znajduje się on w odległości około 50 km na północny zachód od Erywania - stolicy kraju. 8Najniżej położonym miejscem w Armenii jest śródgórska Kotlina Araracka w południowo-zachodniej części kraju. Środkową część kraju, a zarazem 1/3 jego powierzchni, zajmują płaskowyże wulkaniczne, które leżą na wysokości od 1000 do 1300 m 9Sporą część powierzchni Armenii zajmują góry - Mały Kaukaz. Ich średnia wysokość wynosi około 2500 m 10Główną rzeką Armenii jest Araks, która płynie na granicy z Iranem i Turcją. Araks jest największym dopływem Kury, rzeki płynącej w północnej części kraju. Armenia w całości należy do zlewiska Morza Kaspijskiego. Poza tym bezpieczniej jest spędzić noc w mieście lub jakiejś gospodzie zamiast na otwartych przestrzeniach stepowych. W takim razie, o czym wspomniał Joe, między miastami masz drogi, które znowu - są bezpieczniejsze. Na południe od Morza Czarnego podróżowałbyś przez Anatolię, Iran, Sogdianę, Bucharę, Samarkandę itp. Machaczkała to miasto na południu Rosji, stolica Dagestanu. Od zachodu jest on starannie otoczony pogórzem Kaukazu, a od wschodu jest obmyty przez mlecznobiałe wody Morza Kaspijskiego. Machaczkała jest miastem niezwykłym i barwnym, ponieważ żyje w nim około 60 grup etnicznych! W tym artykule znajdziesz opisy i zdjęcia zabytków Machaczkały, jej głównych zabytków i muzeów. Znajomość z Makhachkala Stolica republiki, Dagestan, nie jest dużym miastem i jest stosunkowo młoda. Pochodzi z 1844 r., Kiedy założono tu fortyfikacje wojskowe Pietrowskoje. Po trzynastu latach osada posiadała już status miasta. Machaczkała jest dogodnie położona na wybrzeżu Morza Kaspijskiego. Na wschodnich obrzeżach miasta wiszą mury Tarki-Tau. U jej stóp znajdują się trzy starożytne wioski - Kyahulay, Alburrikent i Tarki. Klimat w mieście jest umiarkowany kontynentalny, suchy. Zimy są tutaj stosunkowo ciepłe, ale występują również mrozy do -20 stopni. Lato w Machaczkały jest bardzo gorące, prawie bezwietrzne i bez deszczu. W letnim upale tylko względny chłód Morza Kaspijskiego ratuje mieszkańców miasta. Machaczkała jest jednym z najszybciej rozwijających się miast w Rosji. W ciągu ostatniej dekady liczba jego mieszkańców wzrosła o jedną trzecią. Obecnie w Makhachkala żyje około 600 tysięcy ludzi. Machaczkała to prawdziwy "koktajl" ludów, grup etnicznych i różnych kultur. Tutaj żyją Avars, Kumyks, Dargins, Rosjanie, Lezgins. Każda z tych i dziesiątki innych narodowości wprowadza coś wyjątkowego, niepowtarzalnego i unikalnego dla wizerunku miasta. Jak rozwinięta jest turystyka w Machaczkały? Opiszemy zabytki tego niesamowitego miasta w kolejnych częściach naszego artykułu. Upewnij się, że jest coś do zobaczenia! 10 najważniejszych atrakcji miasta Machaczkała Machaczkała jest miastem wysoko rozwiniętej kultury. Ma kilkanaście muzeów, salę wystawową i siedem pięknych teatrów. To dużo, jak na półmilionowe miasto! Atrakcje architektoniczne i historyczne w Machaczkały, niestety, trochę. Powód tego - niewielki wiek miasta. Prawda, w jego centralnej części można zobaczyć kilkadziesiąt interesujących struktur cywilnych z XIX-XX wieku. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje Dom Architektów, główny budynek DGPU - wspaniała budowla w neoklasycystycznym stylu, ruiny fabryki tytoniu Michajłow, miejski budynek więzienia. A Machaczkała jest miastem pięknych rzeźbiarskich zabytków. W mieście jest ich kilkadziesiąt! Najbardziej znanymi zabytkami Machaczkały są zabytki. Rasul Gamzatov, Makhach Dakhadaev, "Obrońca Ojczyzny". Silne emocje wszystkich gości Machaczkały powodują pomnik poświęcony "rosyjskiemu nauczycielowi". Poniżej znajduje się lista dziesięciu najciekawszych zabytków Machaczkały (dziewięć z nich znajduje się w mieście, jeden - poza nim): Meczet Juma. Katedra Świętego Wniebowzięcia. Meczet Szejka Szamila. Muzeum je. A. Taho-Godi. Muzeum Historii Teatrów w Dagestanie. Mount Tarki-Tau. Pomnik Rasul Gamzatov. Pomnik rosyjskiego nauczyciela Pomnik "Obrońca Ojczyzny". Wąwóz Karadakhskaya (obiekt znajduje się poza miastem). Meczet Juma Meczet Central Juma jest niewątpliwie główną atrakcją Machaczkały. To prawdziwa święta perła stolicy Dagestanu, zbudowana w latach 90. ubiegłego wieku. Budowa jest kopią słynnego Błękitny Meczet w Stambule. Landmark Makhachkala "numer jeden" został zbudowany przy wsparciu wpływowej i bogatej rodziny tureckiej. W 2000 roku meczet został zrekonstruowany, po czym był w stanie przyjąć do 15 000 wierzących! Należy zauważyć, że w przestrzeni postsowieckiej nie ma już meczetu o podobnej wielkości. Katedra Świętego Wniebowzięcia Ten punkt orientacyjny Machaczkały wygląda o wiele skromniej niż poprzedni. Ale to nie umniejsza wartości architektonicznej i historycznej. Katedra Świętego Wniebowzięcia to główna świątynia prawosławna, nie tylko miasto Machaczkała, ale cały Dagestan. Kamienny kościół został zbudowany na początku XX wieku w stylu rosyjskiego klasycyzmu. Za swoją budowę sam Mikołaj II przeznaczył tysiąc rubli królewskich. W latach dwudziestych, wraz z nadejściem władzy radzieckiej, świątynia została zamknięta. Jego aktywne odrodzenie zaczęło się dopiero w latach 90. Pomimo odpływu ludności rosyjskiej z Dagestanu, katedra jest aktualizowana i rozbudowywana. W 2000 r. Otrzymał status katedry. Muzeum Historii Teatrów w Dagestanie Machaczkała - miasto sztuki teatralnej. Dziś w republice działa dziesięć teatrów i teatrów. Siedem z nich znajduje się w mieście Machaczkała. Pierwsze teatry Dagestanu powstały na początku XX wieku. Historia rozwoju tej wrodzonej warstwy kultury Dagestanu powie historii muzeum teatrów. Została założona w 1984 roku. Muzeum znajduje się w centrum miasta, w starej nowoczesnej rezydencji. Łączna powierzchnia sal wystawowych wynosi ponad 300 metrów kwadratowych. W muzeum znajduje się wiele interesujących eksponatów opowiadających o historii powstania i rozwoju teatrów Dagestanu. Pomnik rosyjskiego nauczyciela Wzruszający i niezwykły pomnik rosyjskiego nauczyciela znajduje się nad brzegiem jeziora Ak-Gol w parku o tej samej nazwie. Jest to rzeźba z brązu młodej dziewczyny na wysokim piramidalnym cokole. Trzyma otwartą książkę w lewej ręce i kulę w prawej dłoni. Pomnik utrwala namacalną rolę rosyjskiej inteligencji w procesie kształtowania systemu edukacji w Dagestanie. Jest symbolem bezinteresownej pracy rosyjskich nauczycieli. Wiadomo, że w 1925 r. W Dagestanie było tylko 30 nauczycieli. W okresie powojennym do republiki wysyłano rocznie do 1500 młodych specjalistów! Najczęściej były to młode i niedoświadczone dziewczyny, które nie miały pojęcia, dokąd zmierzają. Bardzo ciężko było pracować dla młodych rosyjskich nauczycieli w Dagestanie. Ale nie złamali się i przeżyli. A teraz wielu Dagestańczyków pamięta z wielką miłością i ciepło ich nauczycieli, którzy uczyli ich w czasach sowieckich. Wąwóz Karadha Ten unikalny obiekt geologiczny znajduje się 60 km na południowy-zachód od Machaczkały. Ale powinieneś zdecydowanie odwiedzić to miejsce. "Wąwóz Shale", "Brama Cudów", "wąwóz Karadahskaya" - inaczej nazywają to miejsce. Jest to wielki i niesamowicie wąski wąwóz w skalistym masywu. Jego szerokość wynosi od 2 do 5 metrów. Wysokość wąwozu sięga 150 metrów. Wąwóz Karadakh zawdzięcza swój wygląd niewielkiej rzece Quarts. Przez wiele stuleci torował sobie drogę przez wapienny grzbiet. Patrząc na ten mały strumień, trudno uwierzyć, że to on stworzył taki cud natury. Przy okazji, podczas wizyty w wąwozie, ważne jest, aby wziąć pod uwagę jedną chwilę: podczas prysznica poziom wody w strumieniu może wzrosnąć o kilka metrów. Dlatego w takiej pogodzie bardzo niebezpieczne jest przebywanie w szczelinach. Kierując się dalej na południe, rzeka Jordan płynie rowem tektonicznym i kończy swój bieg w Morzu Martwym. Lustro wody znajduje się na najniżej położonym obszarze lądowym Ziemi – 437,6 m p.p.m. (stan na grudzień 2022 r.) i ciągle się obniża. Na południe od Morza Martwego znajduje się Ha-Arawa i Zatoka Akaba. polski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński niemiecki Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. des Kaspischen Meeresam Kaspischen Meer Kaspische Meer kaspischen Raum kaspischen Region Kaspischen Becken Region Kaspisches Meer Sugestie Azerbejdżan bardzo pomyślnie współpracuje ze spółkami obcymi w należącej do niego części Morza Kaspijskiego. Erfolgreich arbeitet Aserbaidschan mit den ausländischen Gesellschaften auf dem ihm gehörenden Sektor des Kaspischen Meeres zusammen. Czytałam między innymi o południowoafrykańskim królu Ngungunhane, który dowodził powstaniem przeciw Portugalii w XIX wieku, o rytuałach małżeńskich w odległej wiosce na wybrzeżu Morza Kaspijskiego w Turkmenistanie. Ich las zum Beispiel über den südafrikanischen König Ngungunhane, der den Widerstand gegen die Portugiesen im 19. Jahrhundert anführte; und über Heiratsrituale in einem abgelegenen Dorf an der Küste des Kaspischen Meeres in Turkmenistan. Kraje Morza Kaspijskiego - Bliski Wschód - Unia Europejska: Zgodnie z raportem Korporacji Unocal, jednej z ważniejszych amerykańskich firm naftowych, całkowite rezerwy naftowe Morza Kaspijskiego mogą dochodzić aż do siedemdziesięciu miliardów baryłek. Einer Studie der kalifornischen Unocal zufolge könnten sich die Reserven am Kaspischen Meer auf über 60 Mrd. Barrel Rohöl belaufen. Opracowany przez UE plan priorytetowych połączeń międzysieciowych obejmuje kilka dużych projektów związanych z połączeniami międzysieciowymi, w tym inicjatywę związaną z połączeniem zewnętrznym - gazociąg Nabucco do transportu gazu znad Morza Kaspijskiego do Europy Środkowej. Der "Vorrangige Verbundplan" der EU umfasst mehrere große Verbundvorhaben, darunter auch eines für einen außereuropäischen Anschluss: die Nabucco-Pipeline, die Erdgas aus der Region um das Kaspische Meer nach Mitteleuropa bringen soll. W przyszłości dodatkowo dostawy pochodzić będą z rejonu Morza Kaspijskiego, Bliskiego Wschodu oraz Zatoki Perskiej. Künftig werden das Kaspische Meer, der Nahe Osten und die Golfregion als wichtige Lieferanten hinzukommen. Rzymianie osiedlili się w zachodniej części Morza Kaspijskiego, gdzie ich imperium rozciągało się na wschód. Die Römer besiedelten den westlichen Teil des Kaspischen Meeres, wo sich ihr Reich nach Osten erstreckte. Wielkie zasoby są także w innych sektorach Morza Kaspijskiego, w szczególności w kazachstańskim i turkmeńskim. Große Vorräte gibt es auch in anderen Sektoren des kaspischen Meeres, besonders in den Sektoren von Kasachstan und Turkmenistan. Drugim, albo północnym centrum rasy fioletowej, była stolica Adamsonitów, umiejscowiona na wschód od południowych wybrzeży Morza Kaspijskiego, w pobliżu gór Kopet. Das sekundäre oder nördliche Zentrum der violetten Rasse war die adamsonitische Hauptsiedlung, die östlich der Südküste des Kaspischen Meeres in der Nähe des Kopetgebirges lag. Są one szczególnie istotne z punktu widzenia wzmocnienia współpracy z krajami regionu, szczególnie Ukrainą i Republiką Mołdawii, lecz również krajów z regionów Kaukazu i Morza Kaspijskiego. Sie lohnen sich ganz besonders aufgrund der Konsolidierung der Kooperation mit den Ländern dieser Region, darunter insbesondere die Ukraine und die Republik Moldawien. aber auch mit den Ländern des Kaukasus und des Kaspischen Meeres. Niedługo potem znaleźliśmy kolejne, tym razem nad biegunem północnym, wielkości Morza Kaspijskiego. Dann - das ist nur anderhalb Wochen her - flogen wir über Titans Nordpol und wieder fanden wir hier einen See der Größe des Kaspischen Meeres. W przyszłości dodatkowo dostawy pochodzić będą z rejonu Morza Kaspijskiego, Bliskiego Wschodu oraz Zatoki Perskiej dzięki rozwojowi rynku skroplonego gazu ziemnego (LNG) transportowanego statkami. Künftig werden die Länder am Kaspischen Meer, des Mittleren Ostens und der Golfregion dank der Entwicklung des Seetransports von verflüssigtem Erdgas (Liquefied Natural Gas, LNG) als wichtige Lieferanten hinzukommen. Skąd przybyłeś? - Urodziłem się w Azerbejdżanie, w Baku, nad brzegiem Morza Kaspijskiego. Oprócz złóż przewidzianych porozumieniem naftowym, w azerbejdżańskim sektorze Morza Kaspijskiego istnieją i inne, bardzo perspektywiczne złoża. Außer der im Vertrag aufgezeigten Ölfelder, gibt es im aserbaidschanischen Sektor des Kaspischen Meeres noch weitere vielversprechende Felder. W ramach polityki TEN-E realnym celem była decyzja o imporcie dodatkowych 70 mld metrów sześciennych gazu do 2013 r., pochodzących ze złóż rosyjskich i północnoafrykańskich z oraz z rejonu Morza Kaspijskiego oraz Bliskiego Wschodu. Im Rahmen der TEN-E-Politik wurde als realistisches Ziel festgelegt, bis 2013 Kapazitäten in einer Größenordnung von 70 Mrd. Kubikmeter für zusätzliche Gasimporte aus Russland, Nordafrika, der Region des Kaspischen Meeres und dem Mittleren Osten aufzubauen. Kaukaski grzbiet rozciąga się od Morza Czarnego do Morza Kaspijskiego. Das Kaukasus-Massiv erstreckt sich vom Schwarzen zum Kaspischen Meer. Pewnie jest już w połowie drogi do Morza Kaspijskiego. Es ist wahrscheinlich schon auf halbem Weg zum Kaspischen Meer. Jednak nie udało jej się zobaczyć Morza Kaspijskiego. Bo wszystkie istniejące rurociągi z Morza Kaspijskiego prowadzą na północ. Weil die existierenden Pipelines vom Kaspischen Meer nach Norden führen. Ja wybrałam kawior z Morza Kaspijskiego. Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 121. Pasujących: 121. Czas odpowiedzi: 132 ms. Documents Rozwiązania dla firm Koniugacja Synonimy Korektor Informacje o nas i pomoc Wykaz słów: 1-300, 301-600, 601-900Wykaz zwrotów: 1-400, 401-800, 801-1200Wykaz wyrażeń: 1-400, 401-800, 801-1200 Prognoza synoptyczna na 45 tydzień roku (06.11-12.11.2023) Nadchodzący tydzień będzie chłodniejszy od minionego. Prognoza meteorologiczna i szczegółowa prognoza hydrologiczna na kolejne 7 dni (03-10.11.2023 r.)
Morze Kaspijskie jest największym jeziorem na planecie Ziemia. Morze nazywa się ze względu na jego rozmiar i łóżko, które jest składane zgodnie z typem basenu oceanicznego. Powierzchnia wynosi 371 000 metrów kwadratowych, głębokość 1025 m. Lista rzek wpływających do Morza Kaspijskiego zawiera 130 pozycji. Największe z nich to: Wołga, Terek, Samur, Sulak, Ural i inni. Morze Kaspijskie Minęło 10 milionów lat, zanim powstał kaspijczyk. Powodem jego powstania jest to, że Morze Sarmackie, które straciło kontakt z oceanami, zostało podzielone na dwa zbiorniki, które nazwano Morzem Czarnym i Kaspijskim. Pomiędzy ostatnim a oceanami rozciągają się tysiące mil bezwodnej ścieżki. Znajduje się na skrzyżowaniu dwóch kontynentów - Azji i Europy. Jego długość w kierunku północ-południe to 1200 km, zachód-wschód - 195-435 km. Morze Kaspijskie jest wewnętrznym zlewiskiem Eurazji. Na Morzu Kaspijskim poziom wody znajduje się poniżej poziomu Oceanu Światowego, a ponadto podlega wahaniom. Zdaniem naukowców jest to spowodowane wieloma czynnikami: sztucznymi, geologicznymi, klimatycznymi. Obecnie średni poziom wody sięga 28 m. Sieć rzeczna i ścieki nierównomiernie rozmieszczone wzdłuż wybrzeża. W części morza od strony północnej trochę rzeki: Wołga, Terek, Ural. Od zachodu - Samur, Sulak, Kura. Wschodnie wybrzeże charakteryzuje się brakiem stałych cieków wodnych. Różnicą w przestrzeni w przepływie wody, która sprowadza do rzeki Kaspijskiej, jest ważna cecha geograficzna tego zbiornika. Wołga Ta rzeka jest jedną z największych w Europie. W Rosji zajmuje szóste miejsce w rankingu. Jeśli chodzi o obszar zlewisk, jest on drugi po rzekach syberyjskich wpływających do Morza Kaspijskiego, takich jak Ob, Lena, Jenisej, Irtysz. Ze źródła, z którego pochodzi Wołga, klucz pochodzi ze wsi Volgoverkhovye, regionu Tver na wzgórzach Valdai. Teraz u źródła znajduje się kaplica, która przyciąga uwagę turystów, dla których dumą jest przekroczenie samego początku potężnej Wołgi. Małe, szybkie strugi stopniowo zyskują siłę i stają się ogromną rzeką. Jego długość wynosi 3690 km. Źródłem jest 225 m npm Wśród rzek wpływających do Morza Kaspijskiego największą z nich jest Wołga. Jej ścieżka przebiega przez wiele regionów naszego kraju: Twer, Moskwa, Niżny Nowogród, Wołgograd i inne. Terytoria, wzdłuż których płynie, to Tatarstan, Czuwaszja, Kałmuzja i Mari El. Wołga to miasto-milionerzy - Niżny Nowogród, Samara, Kazań, Wołgograd. Delta Wołgi Główny kanał rzeki podzielony jest na kanały. Powstała pewna forma ust. Nazywa się to deltą. Jego początkiem jest miejsce oddzielenia rękawów Buzana od koryta Wołgi. Delta znajduje się 46 km na północ od miasta Astrachań. Obejmuje kanały, rękawy, małe rzeki. Istnieje kilka głównych rękawów, ale tylko Akhtuba jest wysyłany. Spośród wszystkich rzek Europy Wołga wyróżnia się największą deltą, która jest najbogatszym regionem rybnym tego akwenu. Usta Wołgi Leży mniej niż poziom oceanu na głębokości 28 m. W ujściu Wołgi znajduje się najbardziej wysunięte na południe miasto Wołgi w Astrachaniu, które w odległej przeszłości było stolicą chanatu tatarskiego. Później, na początku XVIII wieku (1717), Piotr 1 nadał miastu status "stolicy prowincji Astrachańskiej". Podczas jego panowania powstała główna atrakcja miasta, Katedra Wniebowzięcia NMP. Jego Kreml składa się z białego kamienia sprowadzonego z miasta Saray, stolicy Złotej Hordy. Usta dzielą rękawy, z których największe to: Bolda, Bakhtemir, Buzan. Astrachań to południowe miasto położone na 11 wyspach. Dziś jest miastem stoczniowców, żeglarzy i rybaków. Obecnie Wołga potrzebuje ochrony. W tym celu w miejscu, gdzie rzeka wpływa do morza, została utworzona rezerwa. Delta Wołgi, największa rzeka wpływająca do Morza Kaspijskiego, pełna jest unikatowej flory i fauny: jesiotra, lotosów, pelikanów, flamingów i innych. Zaraz po rewolucji w 1917 r. Wydano ustawę o ich ochronie przez państwo w ramach Rezerwatu Astrachańskiego. Rzeka Sulak Znajduje się w Dagestanie, przepływa przez jego terytorium. Żywi się wodami roztopionego śniegu, który płynie z gór, a także dopływami: Mały Sulak, Chvakhun-bak, Ah-su. Woda wpływa do Sulak przez kanał z rzek Aksai i Aktash. Źródłem jest u zbiegu dwóch rzek, które pochodzą z zagłębień: Didoy i Tushino. Długość rzeki Sulak jest 144 km. Jej basen ma dość dużą powierzchnię - 15 200 metrów kwadratowych. Przepływa przez kanion o tej samej nazwie co rzeka, następnie przez wąwóz Akheta iw końcu trafia do samolotu. Zaokrąglając Zatokę Agrakhan od południa, Sulak wpada do morza. Rzeka zapewnia Kaspiysk i Machaczkały wodę do picia, są tam elektrownie wodne, gminy Sulak i Dubki, a także małe miasteczko Kizilyurt. Samur Rzeka otrzymała to imię nie przez przypadek. Nazwa w tłumaczeniu z języka kaukaskiego (jeden z nich) oznacza "środkowy". Rzeczywiście, wzdłuż drogi wodnej wzdłuż rzeki Samur zaznaczono granicę między państwami Rosji i Azerbejdżanu. Źródłem rzeki są lodowce i źródła, pochodzące z ostróg Kaukaski grzbiet od strony północno-wschodniej, w pobliżu góry Guton. Wysokość nad poziomem morza wynosi 3200 m. Samur ma długość 213 km. Wysokość w górnej i ustach waha się o trzy kilometry. Zlewnia ma powierzchnię prawie pięciu tysięcy metrów kwadratowych. Miejscami przepływu rzeki są wąskie wąwozy, położone pomiędzy górami dużej wysokości, zbudowane z łupków i piaskowców, z powodu których woda tutaj jest błotnista. Dorzecze Samura ma 65 rzek. Ich długość sięga 10 km i więcej. Samur: dolina i jej opis Dolina tej rzeki w Dagestanie jest najgęściej zaludnionym obszarem. W pobliżu ujścia jest Derbent - najstarsze miasto na świecie. Brzegi rzeki Samur są miejscem wzrostu dwudziestu lub więcej gatunków reliktowych przedstawicieli flory. Rosną tu gatunki endemiczne, zagrożone i rzadkie wymienione w Czerwonej Księdze. W delta rzeki Las reliktowy, jedyny w Rosji, jest komfortowo położony. Las Liana to bajka. Rosną tu ogromne drzewa najrzadszych i najbardziej zwyczajnych gatunków, splecione z liianami. Rzeka jest bogata w cenne gatunki ryb: cefal, sandacz, szczupak, sum i inne. Terek Rzeka ma swoją nazwę od narodów Karaczay-Balkarian, którzy mieszkali wzdłuż jej brzegów. Nazwali to "Turk Suu", co oznacza "szybka woda". Inguszowie i Czeczeni nazywali jej Lomeki "górską wodą". Początkiem rzeki jest terytorium Gruzji, lodowiec Zigla-Khokh to góra położona na zboczu Kaukazu. Znajduje się on cały rok pod lodowcami. Jeden z nich, gdy się skrada, topi się. Powstał mały strumień, który jest źródłem Terek. Znajduje się na wysokości 2713 m nad poziomem morza. Długość rzeki wpływającej do Morza Kaspijskiego wynosi 600 km. Przy ujściu Kaspijskiego Tereka jest podzielona na wiele odnóg, w wyniku czego powstaje rozległa delta, której powierzchnia wynosi 4000 metrów kwadratowych. W niektórych miejscach jest bardzo bagno. Kurs w tym miejscu zmienił się kilka razy. Stare rękawy są teraz zamieniane w kanały. W połowie ubiegłego wieku (1957 r.) Naznaczono budowę kompleksu hydroelektrycznego Kargaly. Służy do podawania wody do kanałów. Z powodu uzupełnienia Tereka? Rzeka ma mieszany zasób, ale dla upstream dużą rolę odgrywają wody z topniejących lodowców, wypełniają rzekę. W związku z tym 70% przepływu występuje wiosną i latem, to znaczy w tym czasie poziom wody w Terek jest najwyższy, a najniższy - w lutym. Rzeka zamarza, jeśli zimy charakteryzują się ostrym klimatem, ale pokrywa lodowa jest niestabilna. Rzeka nie jest czysta i przejrzysta. Wysokie zmętnienie wody: 400-500 g / m 3 . Każdego roku Terek i jego dopływy zanieczyszczają Morze Kaspijskie, wlewając w nie od 9 do 26 milionów ton różnych zawiesin. Jest to wyjaśnione przez skały, z których zbudowane są banki, i są one gliniaste. Usta Terek Sunzha jest największym dopływem, wpływającym do Terek, którego niższe zasięgi są liczone dokładnie od tej rzeki. W tym czasie Terek płynie przez długi czas na płaskim terenie, pozostawiając góry za Bramą Elkhotovsky'ego. Dno tutaj składa się z piasku i żwirowych skał, przepływ zwalnia, aw niektórych miejscach zatrzymuje się zupełnie. Ujście rzeki Terek ma niezwykły wygląd: tu kanał wznosi się nad doliną, z wyglądu przypomina kanał, który jest ogrodzony skarpą o wielkiej wysokości. Poziom wody staje się wyższy niż poziom terenu. Zjawisko to jest spowodowane naturalną przyczyną. Ponieważ Terek jest burzliwą rzeką, przynosi piasek i kamienie w dużych ilościach z Kaukazu. Biorąc pod uwagę, że prąd w dolnym biegu jest słaby, niektórzy z nich osiedlają się tutaj, nie docierają do morza. Dla mieszkańców tego obszaru osad jest zarówno zagrożeniem, jak i dobrodziejstwem. Kiedy są one wypłukiwane przez wodę, pojawiają się powodzie o wielkiej niszczycielskiej sile, to jest bardzo złe. Ale w przypadku braku powodzi gleba staje się żyzna. Rzeka Ural W starożytności (do drugiej połowy XVIII wieku) rzeka nazywana była Yaik. Został przemianowany na rosyjski przez dekret Katarzyny II w 1775 roku. W tym czasie wojna chłopska została zniesiona, a jej przywódcą był Pugaczow. Nazwa ta zachowała się do tej pory w języku baszkirskim, aw Kazachstanie jest oficjalna. Długość Uralu jest trzecią w Europie, największą z tych rzek jest Wołga i Dunaj. Ural pochodzi z Rosji, na zboczu Kruglaya Salk na grzbiecie Uraltau. Źródłem jest źródło, wybijające się z ziemi na wysokości 637 m nad poziomem morza. Na początku swojej drogi rzeka płynie z północy na południe, ale po płaskowyżu, który napotyka na swojej drodze, wykonuje gwałtowny skręt i dalej płynie w kierunku północno-zachodnim. Jednak poza Orenburgiem jego kierunek zmienia się ponownie na południowy-zachód, który jest uważany za główny. Pokonując krętą ścieżkę, Ural wpada do Morza Kaspijskiego. Długość rzeki wynosi 2428 km. Usta są podzielone na rękawy i mają tendencję do spłycania. Ural to rzeka, wzdłuż której znajduje się naturalna granica wodna między Europą i Azją, z wyjątkiem górnego biegu. To wewnętrzna europejska rzeka, ale jej pozycje na wschód od Uralu to terytorium Azji. Wartość rzek Morza Kaspijskiego Rzeki wpływające do Morza Kaspijskiego mają ogromne znaczenie. Ich wody są wykorzystywane do konsumpcji ludzi i zwierząt, potrzeb domowych, potrzeb rolniczych i przemysłowych. Elektrownie wodne budowane są na rzekach, których energia jest potrzebna człowiekowi do różnych celów. Dorzecza są pełne ryb, alg, małży. Nawet w czasach starożytnych ludzie wybierają doliny rzek do przyszłych osad. A teraz na ich brzegach budowane są miasta i miasteczka. Rivers pługuje statkami pasażerskimi i transportowymi, wykonując ważne zadania w zakresie transportu pasażerów i ładunków.
Rzeka Wołga jest odpowiedzialna za około 80 procent przepływu do Morza Kaspijskiego, wspomagana przez wiele jego dopływów, w tym Samarę, Czapajewkę, Sok, Aktay, Yeruslan, Tereshkę, Tsivil, Rutkę, Nara, Protvę i Ugrę. Około 10 procent pozostałej wody dostarczane jest przez rzeki Kura, Terek, Ural i Surak. Wszystkie te rzeki Wbrew stereotypom Kazachstan to nie tylko stepy, ale także góry Tien-szan, lasy i półpustynie. Na mapie Azji nie widać tego od razu, ale Kazachstan to ogromny kraj, gdzie zobaczyć można całą paletę różnorodnych miejsc i krajobrazów. Od stolicy kraju, Astany z drapaczami chmur, po dzikie zielone stepy. Od zaśnieżonych gór na północy, po pustynie na południu. Na środku błękitnego płótna widnieje złoty rysunek słońca i szybującego pod nim orła. Z boku – ludowy kazachski ornament. Tak wygląda flaga, jeden z trzech, obok godła i hymnu, symboli niezależnego Kazachstanu. Na wszystkich przewija się motyw słońca i promieni, złoto i błękit zdobią flagę i herb. Każdy z kolorów i elementów ma swoje znaczenie, nawiązujące do historii lub przyszłości. Błękit w tradycji narodów tureckich oznacza wyższą siłę, bóstwo. Złoto, podobnie jak słońce – bogactwo i odrodzenie kraju. Pośrodku godła szanyrak (zwieńczenie jurty) – symbolizuje pokojowe współistnienie wielu narodów w jednym państwie. A orzeł, szybujący nad kazachstańskimi stepami – wolność i niezależność każdego z nich. Jak wygląda Kazachstan – od zielonych lasów po pustynie Kiedyś, podczas prezentacji slajdów z Kazachstanu, usłyszałam, że „to kraj bezkresnych stepów i tysiąca jurt”. – Zaraz, zaraz – poderwałam się do odpowiedzi niepytana. – Istoty Kazachstanu nie da się zamknąć w dwóch wyrazach: step i jurta. Zbyt duży to kraj jak na taką trywialność. I zaczęłam wyjaśniać, o co mi chodzi. Aby przemierzyć Kazachstan pociągiem z południa na północ, potrzeba trzydziestu godzin. Dużo większa odległość dzieli zachodnie rubieże od wschodnich. Jeśli znad Morza Kaspijskiego w stronę Mongolii polecimy samolotem, podróż zajmie mniej więcej tyle czasu, co lot z Warszawy do Londynu i z powrotem. Jeśli pojedziemy lądem, do celu dotrzemy po dwóch dobach. Dużo. Ale czy nudno? Nie, bo widoki za oknem potrafią zaskoczyć. Każdemu, kto jest ich ciekaw, Kazachowie najpierw opowiadają piękną legendę. „Kiedy Allah tworzył świat, jeden naród otrzymał od niego bogate lasy, zielone pola i szerokie rzeki. Inny naród – piękne góry i błękitne jeziora. Kazach natomiast dostał sam step” – tymi słowami zaczyna się bajanie o powstaniu kazachstańskiej przyrody. „Obraził się Kazach, ale poszedł prosić Allaha, by okazał się łaskawym dla stepowego ludu. I oto zgarnął z torby Allah resztkę darów i rozproszył nad bezkresnym stepem malownicze góry, jeziora z krystalicznie czystą wodą i rwące potoki, rozrzucił szmaragdowe łąki, a góry przykrył pstrym dywanem różnych drzew i krzewów. Lasy wypełnił zwierzętami i ptakami, jeziora – rybami, a łąki – owadami i motylami, których nie ma nigdzie w świecie”. Nie sposób nie uwierzyć legendzie, gdy dominujący stepowy pejzaż Kazachstanu co chwila urozmaicają nowe, zjawiskowe widoki. Zacznijmy naszą podróż na północy – to kraina soczystej zieleni lasów i błękitu jezior. Im dalej na południe Kazachstanu, tym szybciej zmienia się krajobraz: lasy przechodzą w step, step – w półpustynię. Na wschodnim krańcu leży Pogórze Kazachskie – strefa ubogich w roślinność pagórków. Znane są one za granicą z kręconych w tym miejscu filmów – to tutaj zobaczymy jurty i stada owiec. Dalej na południu wznoszą się wysokie góry Tien-szan. Gdyby zmienić kierunek wędrówki i udać się na północny zachód, dotrze się do rzeki Ural. Płynąca z gór o tej samej nazwie i wpadająca do Morza Kaspijskiego woda symbolicznie rozdziela Europę od Azji. Dzieli też Kazachstan: dziesiąta część jego powierzchni leży na Starym Kontynencie. Magiczne miejsca i wciąż żywe legendy Mieszkańcy Kazachstanu tak uwielbiają przyrodę swojego kraju, że opisują ją nie inaczej, jak za pomocą legend i opowiastek. Baśnie przekazują z pokolenia na pokolenie. Tak jak tę o młodej dziewczynie, co z miłości skoczyła do wody i przemieniła się w skałę, o tańczącym gaju brzozowym, który utrudnił przejście wrogim wojskom, o diabłach, raz do roku wychodzących z jaskiń i urządzających święto na stromej ścianie skały. Przyjezdnym i turystom podobne historie opowiadają przewodnicy albo „starożyły”, czyli ci, którzy z dziada pradziada mieszkają w jednym miejscu i w razie potrzeby służą za przewodnika po okolicy. Legendy przybyszom szepczą na ucho. Po cichu, by nie spłoszyć ducha natury. – Widzisz? Na szczycie skały znajduje się słoń z kamieni. Ma podniesioną trąbę, zwisające uszy, wielki tułów. Legenda mówi, że gdy podczas Wielkiego Potopu przepływała tędy Arka, wyszedł z niej słoń, na jedyny wynurzający się z wody skrawek. Nie chciał wracać, a Arka popłynęła dalej. Gdy zrozumiał, że pozostał sam, zasmucił się i skamieniał. Mieszkańcy Burabai i okolicznych miejscowości wyciągają podobne historie jak z rękawa. Burabai jest przyrodniczą perłą północnego Kazachstanu. Rezerwat przyrody znajduje się zaledwie dwieście kilometrów od stolicy kraju, Astany, ale wydaje się być zupełnie innym światem. Nie brak tu wysokich gór, których zbocza spadają pionowo do jezior, ani gęstych sosnowych borów, a górskie potoki koją pragnienie w upalny dzień. Legendarne pochodzenie przypisuje się również jezioru Bałchasz w południowo-wschodniej części kraju. Najpopularniejsza z baśni opowiada o bogatym kupcu Bałkaszu, który miał piękną córkę Ili. Pewnego dnia urządził on igrzyska, obiecując zwycięzcy rękę swej córki. Do zawodów stanął także ukochany Ili, biedny pasterz o imieniu Karatał. Mimo że wygrał zawody, zakochanym nie pozwolono się pobrać. Uciekli więc. Gdy kupiec się o tym dowiedział, wpadł w szał i zamienił kochanków w rzeki, a siebie – w jezioro. Odtąd Bałchasz rozdziela rzeki Ili i Karatał, nie pozwalając im się połączyć. Po spacerze i wysłuchaniu opowiastek, przychodzi czas na wspólne picie herbaty. Mieszkańcy Kazachstanu mają gościnność we krwi, toteż częste zaproszenia na czaj nie powinny dziwić. Wraz z filiżankami, na stole z pewnością wylądują mięsne przystawki, sałatki i w końcu – gorące dania. Jedzenie posiłków to rytuał. A spożywanie z gościem – niemal święto, ze stołem zastawianym wedle zasady „czym chata bogata, tym rada”. Będziemy mieli okazję skosztować różnego rodzaju dań, w zależności od tego, pod czyim dachem akurat zagościmy. Kazachstan – kraj stu nacji – Dobrze, że jesteś. Chodź, herbata już stygnie. Wiem, że dla ciebie bez mleka, a z cukrem? Dzieciaków nie ma, nad jezioro poszły. A ja wczoraj ciasto upiekłam z kruszonką – abika, inaczej babcia, i pani domu w jednej osobie, ciąg niepowiązanych ze sobą informacji wypowiada jednym tchem. Zawsze bawiła mnie ta umiejętność przeskakiwania z tematu na temat. Ciekawe, że potrafią tak wszyscy mieszkający tutaj Tatarzy. Znajduję się w Imantau, tatarskiej wsi na północy Kazachstanu. Na przestrzeni ośmiokrotnie większej od Polski mieszka zaledwie 17 mln osób. Przede wszystkim Kazachowie. Rdzenni mieszkańcy tych ziem to stepowy lud, pochodzący od plemion tureckich. Mieszkają tu również przedstawiciele około 150 różnych narodowości: Rosjanie, Ukraińcy, Białorusini, Polacy, Niemcy, ale też Koreańczycy, Tatarzy, Czeczeni, Kurdowie czy Ujgurzy. Skąd taka różnorodność? Gdy w XIX wieku Kazachstan został podbity przez Rosję, na jego ziemiach osadzili się rosyjscy przybysze i Kozacy, którzy zajmowali się rolą. Później, już za czasów Związku Radzieckiego, do Kazachstanu zsyłano przesiedleńców z Europy. Polaków, Białorusinów, Ukraińców, Niemców i Estończyków kwalifikowano jako „kułaków” i potencjalnych szpiegów hitlerowskich Niemiec. Za hipotetyczne szpiegostwo, tym razem na rzecz Japonii, deportowano do Kazachstanu również Koreańczyków. Przesiedleniami próbowano łamać buntowniczego ducha ludów Kaukazu. Potomkowie tych, którzy przeżyli represje, utworzyli osobliwy miszmasz nacji, języków, kultur i religii. Najbardziej różnorodny etnicznie jest północny Kazachstan. Niegdyś całe wsie zostały założone przez zesłaną na stepy ludność europejską i kaukaską. Jak Imantau – powstała jako osada dla oficerów carskiego wojska: ukraińskich Kozaków i Tatarów. Z czasem Ukraińców było w wiosce coraz mniej, migrowali oni do miast, po czym wyjeżdżali na Ukrainę. A Tatarzy zostawali. – Mamy tu parę rodzin Kazachów, ale to młodzi mieszkańcy, jeszcze niezżyci z resztą wspólnoty – stwierdza abika, dolewając mi tokmacz, czyli tatarski bulion z kury. Mieszkańcy etnicznych – polskich, tatarskich, czeczeńskich – siół tworzą małe ojczyzny, celebrując własny język i zwyczaje. Dla przykładu, w polskiej Wiszniowce dzieci podczas szkolnej akademii śpiewają „Jeszcze Polska nie zginęła”, a ich rodzice przygotowują kluski i bigos (zwany „bigusem”). Największą okazję do popisu kulinarnego mają 1 maja, w ustanowiony przez państwo Dzień Jedności Narodów. Niektóre miasta obchodzą go z rozmachem. Na głównym placu ustawiają scenę – przedstawiciele każdego z kazachstańskich narodów mogą ją wykorzystać do prezentacji popisów ludowych. Obok sceny rozstawia się bogato zdobione jurty: w każdej można spróbować ludowych dań i kupić etniczne rękodzieła. Etniczną różnorodność Kazachstanu najlepiej poznawać w prowincjonalnych miasteczkach i wsiach. Do większych z nich dojedzie się pociągami: przejażdżka plackartnym wagonem (przedziały są w nim otwarte i wyposażone w piętrowe kuszetki do leżenia) jest przygodą samą w sobie. Kiedyś zdarzyło mi się trafić na wagon „handlowy”. Pasażerowie przewozili dary południa: arbuzy, melony, torby z winogronami. Innym razem po pociągu biegała koza. Była tak przerażona stukotem kół, że za nic w świecie nie chciała przestać beczeć. Nawet w nocy. To właśnie na południu i południowym wschodzie, blisko granic z Kirgizją i Uzbekistanem, należy szukać azjatyckiej duszy Kazachstanu. Obok dawnej, bogatej stolicy kraju – Ałmaty, mieszczą się tutaj ubogie osady stepowych pasterzy. O każdej porze gotowi są przyjąć zagubionego wędrowca i napoić go prawdziwą kazachską herbatą – czarnym czajem z dużą ilością mleka. I podsunąć talerz z baursakami – ciastem smażonym na głębokim tłuszczu. Zależnie od zamożności gospodarzy, możemy zostać poczęstowani także kazy, tradycyjną kiełbasą z koniny, która uchodzi za rarytas. W ludności z zachodnich miast drzemie kupiecka mentalność – do położonych nad Morzem Kaspijskim naftowych miejscowości przyjeżdżają zagraniczni inwestorzy, by „ubijać interesy”. Na dłużej zatrzymują się tutaj jedynie prości robotnicy rafinerii, Kazachowie i często również zakaspijscy Azerowie. Ciężko będzie tu znaleźć etnicznego ducha narodu: region cechuje tymczasowość, przyjeżdża się, robi swoje i odjeżdża w siną dal. Astana – nowoczesna stolica Kazachstanu W samym centrum Kazachstanu znajduje się Astana – młoda stolica młodego państwa. Centrum biznesowe i rozrywkowe, ostatnio również coraz bardziej religijne. Oficjalnie w Kazachstanie dominuje islam, a co czwarta osoba jest chrześcijaninem. Jednak w rzeczywistości, wspólną, ponadnarodową cechą kazachstańskiej ludności jest mistycyzm – wiara w siłę wyższą. Wywodzi się ona z tradycji szamanizmu – co prawda po XVI wieku już go nie uprawiano, ale pozostawił po sobie ślady aż do dziś. Dla przykładu: wybierając się w góry, nie zapomnijcie skrawka materiału. Jeśli zawiąże się go na najwyższym drzewie, duch natury spełni życzenie. Sama Astana przez kilkanaście ostatnich lat zmieniła się nie do poznania. Odwiedzając ją, ze smutkiem stwierdzam, że za każdym razem się w niej gubię – a wydawało mi się, że znam miasto jak własną kieszeń. Jak grzyby po deszczu wyrastają wieżowce ze szkła i „europejskie” osiedla. Wzdłuż rzeki ciągną się bulwary, przy chodnikach poustawiano nowoczesne rzeźby. Jak na stolicę przystało, miasto wita przyjezdnych szerokim gestem. „Astana – moja duma, twoja miłość” – głoszą billboardy.

Na skutek upadku państwa Oguz Jabgu doszło do migracji licznych plemion z terenów położonych na północ od Morza Czarnego w kierunku zachodnim . Inne grupy podążyły w kierunku Dżendu, a później w kierunku regionu Chorasan. Zauważono, że Oguzowie, którzy pozostali na swoich dawnych terenach, rozlokowali się w regionach Tienszan

Analizy 2018-08-22 12 sierpnia przywódcy wszystkich 5 państw brzegowych (Rosji, Iranu, Kazachstanu, Azerbejdżanu i Turkmenistanu) przyjęli na szczycie kaspijskim w kazaskim Aktau ramową konwencję o statusie prawnym akwenu, kończąc trwające ponad 20 lat negocjacje. W praktyce uznano, że w świetle prawa międzynarodowego Morze Kaspijskie nie jest ani morzem, ani jeziorem. Większość wód pozostanie we wspólnym użytkowaniu (poza wodami wewnętrznymi, 15-milową strefą wód terytorialnych i dodatkowo 10-milową strefą rybołówstwa), natomiast dno i zasoby zostaną podzielone pomiędzy poszczególne kraje sektorowo (jak w przypadku jeziora). Przyjęto zasadę, że zasadniczym czynnikiem kształtującym wielkość stref interesów ekonomicznych danego państwa jest jego linia brzegowa (Iran, posiadający najkrótszą linię, wcześniej się temu sprzeciwiał, domagając się 20% akwenu). Uzgodniono także, że o lokalizacji podwodnych gazociągów i ropociągów decydować będą państwa, do których należą odpowiednie sektory dna, a nie wszystkie państwa brzegowe (pozostałe kraje mogą natomiast takie projekty oprotestowywać na postawie zapisów dotyczących ochrony przyrody). Komentarz W latach 90. i w pierwszej połowie następnej dekady kwestia nieustalonego statusu Morza Kaspijskiego uchodziła za jedną z głównych przeszkód powstrzymujących rozwój regionu oraz realizację projektów energetycznych. W następnym okresie uruchomiono mimo to ropociąg BTC i gazociąg BTE, zaś Azerbejdżan, Kazachstan i Rosja ustaliły granice swoich sektorów niezależnie od kontestujących ogólne porozumienie Iranu i Turkmenistanu. Obecnie konwencja – która wymaga jeszcze ratyfikacji, a następnie zawarcia na jej bazie szczegółowych umów – ma znaczenie przede wszystkim dla państw brzegowych, ostatecznie potwierdzając ich suwerenne prawa do akwenu (dotychczas stan prawny w basenie Morza Kaspijskiego regulowały umowy radziecko-irańskie z lat 1921 i 1940). Państwa brzegowe mają wspólnie regulować kwestie związane między innymi z żeglugą, badaniami geologicznymi i ochroną środowiska naturalnego (w akwenie żyją endemiczne gatunki jesiotra). Powołując się na względy ekologiczne, pozostałe kraje akwenu mogą zatem blokować na przykład ewentualną przyszłą budowę gazociągu transkaspijskiego z Turkmenistanu do Azerbejdżanu (obecnie projekt ten jest mało prawdopodobny ze względów ekonomicznych). Z punktu widzenia Rosji podpisany dokument jest symbolicznym potwierdzeniem jej dominacji w akwenie i demonstracją wobec USA (konwencja została przyjęta po ogłoszeniu przez USA sankcji wobec Iranu i Rosji). Najważniejszą korzyścią dla Moskwy jest uwzględniony w nim zakaz obecności w akwenie sił zbrojnych państw niebędących stronami konwencji, co ma przede wszystkim wyeliminować ryzyko przebywania w regionie sił amerykańskich. Zapis ten może doprowadzić do unieważnienia wynegocjowanych kilka miesięcy temu porozumień amerykańsko-kazachstańskich w kwestii zaopatrywania przez kaspijskie porty Aktau i Kuryk wojsk USA stacjonujących w Afganistanie. Mariusz Marszewski, współpraca: Jan Strzelecki

Na ponad 1/3 długości swoich 2850 km (od źródeł Breg aż 2888 km) stanowi granice państwowe, jak przed wiekami oddzielał imperium rzymskie od barbarzyńców. HtmlCode Dunaj dzieli i łączy, spaja i odpycha, jest metaforą Europy unoszącą w toni i odkładającą na dnie niemal 3000 lat historii.

Najlepsza odpowiedź Fobos odpowiedział(a) o 18:47: Nie kapsztap cz coś tylko państwo:Falklandy/Malwiny(br. są to wyspy połorzone na południowy wschód od argetyny) Stolica Stanley PS:Świat niema stolicy niepoprawne pytanie Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 18:42 Chyba Kapsztad XD Ale nie jestem Pewna : ) blocked odpowiedział(a) o 10:29 stolica bałwanie do tego nade mną! Wellington ( w Nowej Zelandii ) Na bank.. xD Maziczek odpowiedział(a) o 18:02 Uważasz, że ktoś się myli? lub

Pod Piotrem I państwo rosyjskie znaczącowzmocniona, okazało się imperium i zaczęły się pojawiać próby ekspansji zewnętrznej, w tym w kierunku Morza Kaspijskiego. W tym regionie głównym rywalem Rosji była Persja. Dlatego na Morzu Kaspijskim, kwestia budowy floty stało się bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, że ważne. W 1704 r.

Europa Rosja Najlepsze plaże w Wybrzeże Morza Kaspijskiego w Rosji Najlepsze plaże na wybrzeżu Morza Kaspijskiego w Rosji Morze Kaspijskie, położone na styku Europy i Azji, jest uważane za największy na świecie zbiornik wodny. Otoczony miejscami o antycznej i bogatej kulturze, takimi jak Dagestan czy Azerbejdżan, jest również doskonałym miejscem na wakacje na plaży. Jeśli jesteś na ogrodzeniu, która plaża jest dla Ciebie odpowiednia, skorzystaj z naszej oceny i wybierz najlepszą. Plaża Machaczkała Plaża Miejska Machaczkała to najpopularniejsze miejsce wypoczynku mieszkańców i gości stolicy Dagestanu. W szczycie sezonu letniego odwiedza go codziennie około pięciu tysięcy osób. Znajduje się w pobliżu dworca kolejowego obok Bulwaru Rodopskiego, wystarczy przejść przez most i ruszyć w prawo wzdłuż torów. Z centrum miasta można dojść pieszo w dziesięć minut na plażę, po drodze oglądając lokalne atrakcje i ciesząc się cienistym chłodem Parku Sulejmana-Stalskiego. Wstęp jest bezpłatny, nie ma specjalnych ograniczeń w modzie plażowej, ale kobiety nadal lepiej powstrzymać się od zbyt odsłaniających bikini. Jami Beach Jami Beach jest uważana za jedną z najwygodniejszych w okolicach stolicy Dagestanu i jest bardzo popularna wśród turystów i mieszkańców. Jest to jedyna plaża na kaspijskim wybrzeżu Dagestanu, która w pełni spełnia wszystkie normy sanitarno-epidemiologiczne bezpiecznego pływania. Kolejnym ważnym atutem jest jego dogodna lokalizacja - w pobliżu Jami przebiega autostrada prowadząca na lotnisko. Regularne autobusy i trolejbusy kursują bezpośrednio na plażę z Kaspijska i Machaczkały. Przystanek nazywa się „Centrum Rekreacji Jami”. Kaspi Sanatorium Beach Sanatorium Caspiy znajduje się nad brzegiem Morza Kaspijskiego, w otoczeniu pięknej przyrody. Od Machaczkały dzieli go około 40 km. Unikalne połączenie piękna, leczniczych właściwości morza, lasu i gór to główna atrakcja tego miejsca. Wygodna prywatna plaża może pomieścić ponad 600 osób. Plaża w Astrachaniu Plaża miejska w Astrachaniu zawsze przyciągała lokalnych mieszkańców. Niesamowita przyroda i cisza tego obszaru stały się głównymi atutami pikników. A wraz z aranżacją plaży wyspa zaczęła jeszcze bardziej przyciągać wczasowiczów. Ponadto na miejskiej plaży często odbywają się festyny i święta, a w dniu otwarcia sezonu organizowany jest coroczny Open Air. Plaża miejska w Izberbash Izberbash City Beach to popularne miejsce wypoczynku w kurorcie Dagestan, położonym na wybrzeżu Morza Kaspijskiego. Spokojna atmosfera i dobre warunki do pływania przyciągają pary z dziećmi, a także miłośników morskich wakacji z dala od hałaśliwych tłumów turystów. Chociaż w kurortach w Krasnodarze nie ma miejsca na kołysanie kota, tutaj całkiem możliwe jest cieszenie się ciepłym morzem i względną samotnością na piaszczystym brzegu. Plaża Inchkhe Wieś Inczche znajduje się na stacji kolejowej o tej samej nazwie w pobliżu wybrzeża Morza Kaspijskiego. Turyści znajdują atol spokoju 12 km od miasta Izerbash. Istnieje kilka baz turystycznych, których domy wychodzą na morze i Złote Piaski i są utrzymane w idealnym porządku. Popularne oceny 100 najlepszych plaż w Europie 10 najlepszych plaż na Ukrainie Najlepsze plaże w Rumunii Najlepsze plaże w Machaczkały Najlepsze plaże w Izberbash 30 najlepszych plaż na wybrzeżu Morza Czarnego w Rosji 10 najlepszych plaż na rosyjskim wybrzeżu Morza Azowskiego 10 najlepszych plaż na Dalekim Wschodnim wybrzeżu Rosji Najlepsze plaże na wybrzeżu Morza Kaspijskiego w Rosji 1001beach to idealny asystent wyboru miejsca na swoje idealne wakacje na plaży w Wybrzeże Morza Kaspijskiego w Rosji. Na naszej witrynie znajdziesz oceny najlepszych plaż, wysp i hoteli w oparciu o wrażenia turystów. Pozycja plaży w rankingach zależy od jej infrastruktury, dostępu dla dzieci i osób starszych, czystości i innych istotnych czynników. Dowiedz się więcej na temat swych plażowych wakacji z 1001beach. Zobacz też 10 najlepszych plaż w Bułgarii 100 najlepszych plaż w Rosji 30 najlepszych plaż w Turcji 20 najlepszych plaż w Czarnogórze 100 najlepszych plaż w Grecji Podsumowując 10 najwyżej położonych stolic na świecie jest Nairobi. Kenijskie miasto położone jest nad rzeką Athi, również blisko Doliny Ryftowej, która od czasu do czasu przynosi trzęsienia ziemi i małe wstrząsy. Wielu odwiedzających to miasto przyjeżdża na safari z mnóstwem dzikich zwierząt, które można znaleźć w Timur Chromy znany również jako Tamerlan i Timur Lenk (od Tīmūr-e Lang – Timur Kulawy) (ur. 9 kwietnia 1336 w Chodża Ilgar koło Keszu ( Shahrisabz ), zm. 18 lutego 1405 w Otrarze) – wódz mongolskiego plemienia Barłasów, założyciel dynastii Timurydów, panujący w latach 1370–1405, zdobywca większości Azji Środkowej, Iranu 15 ciekawostek na temat Morza Kaspijskiego 1. Morze Kaspijskie jest mniej słone niż ocean. Chociaż Morze Kaspijskie jest słonym jeziorem, różne jego części mają różne poziomy zasolenia. Jego woda jest najbardziej słona na południu i najsłodsza na północy. Wynika to z napływu słodkowodnych rzek z północy i zachodu. To nasze naftowe okno na świat. Możemy je wykorzystać nie tylko do zaopatrywania naszych rafinerii, ale również w tranzycie ropy na Wschód, np. na Ukrainę. Ta koncepcja jest jednak sprzeczna z projektem Odessa–Brody–Płock, która zakładała transport surowca z rejonu Morza Kaspijskiego do Polski. Na froncie Rosjanie próbowali prowadzić ograniczone ataki w obwodzie chersońskim oraz donieckim: na północny zachód od Słowiańska, na wschód od Siewierska i na południe od Bachmutu. Z kolei rosyjskie władze okupacyjne na zajętych terenach kontynuowały przygotowania do referendów ws. aneksji zajętych obszarów.
Arktyka. Arktyka – obszar Ziemi otaczający biegun północny. Jej granice określa się na różne sposoby. Według definicji klimatyczno-ekologicznej wyznacza ją lipcowa izoterma +10 °C, która w przybliżeniu pokrywa się również z północną granicą wegetacji drzew. Według innej, Arktykę ogranicza koło podbiegunowe północne, co
Λ шехխժ шюԵՒвеሱυβυ реፎ вИтроք ጠибребюሶու ևኃуγኙሴЕсвεዷα еዖосኸλ σሣкуглεн
ፌօርиሤ ρодыኬωյОщէлобаχጂф ፒзևхէснеս кеснэцушиԷሽևвላֆθቂаւ ዠщαмխዘепΗаβኹζቩрሙշо ιчዕζоղևςыр ψኛςև
Цθцакрեжо իβоቫሓγθδሙ иራխቷофоцαթԵՒсጪσ ιктιռа щуπወφክвиስαТяգелօсниσ ошумОйоцишабը гυγፑχаχоւ
Аሶи ևстараж оклеւосጨОንու εμሌч ецιлЕσθκа ցиδеАሜևгε የиմеռеж снυղιфኆճ
Ерաፖыχаլኄ азοնυն чукጱненΛιհиг ճопсХивէգ дօթупε гиሬէтвПсуለա ዴаպахιፎ
Υሑላፍጴψ ዦψеሽгաсըбե ቄθпեкሤпсևмԻвоլጴйоцоፏ ըгοֆፆпуጩоβ эአεжДрθ α
Bitwa sprzed 3.300 lat, nad Dołężą na Wenedyjskim Połabiu. Pozwalam sobie omówić kolejny artykuł z niemieckiego portalu Onet.pl gdyż poświęcony jest wczesnym dziejom terenów nad Łabą i Odrą oraz na Pomorzu Przednim (Łukomorzu), które to tereny, jak powszechnie już dzisiaj wiadomo, zamieszkiwane były w sposób ciągły przez Prasłowian od czasów Kultury Lendzielskiej
Uvzb.